▌VNSHD▐
BSNT
Suedezët zakonisht largohen nga prindërit e tyre më herët se çdo vend tjetër në Europë.
Por largimi nga shtëpia në një moshë të re a mund të ketë një anë të errët?
Të ikësh nga foleja familjare është një rit kalimi që shumë adoleshentë ëndërrojnë, megjithatë jetojmë në një mijëvjeçar luksoz dhe të gjithë duhet të presin pak më gjatë.
Në SHBA, shumë të rinj po jetojnë me prindërit e tyre sesa në çdo kohë që nga viti 1940, sipas një analize të fundit të Qendrës Peë Research të të dhënave të regjistrimit.
Një studim i vitit 2019 nga “Think Tank Britanik Civitas” zbuloi se përqindja e 23-vjeçarëve që jetojnë me prindërit e tyre në Mbretërinë e Bashkuar ishte rritur nga 37% në 1998, në 49% një dekadë më vonë.
Në Suedi, mosha më e zakonshme për t’u larguar nga shtëpia është midis 18 dhe 19 vjeç, krahasuar me mesataren e BE-së prej 26 vjeç sipas shifrave të Eurostat.
Në Suedi është një histori ndryshe.
Dhe një pjesë e konsiderueshme e këtyre suedezëve të rinj nuk lëvizin në shtëpi të ngushta ose fjetore studentësh, por po jetojnë vetëm.
“Unë gjithmonë do të kisha dashur të lëvizja jashtë shtëpisë dhe gjithmonë ndihesha gati”, thotë Ida Staberg, e cila ka marrë me qira një apartament për dy vjet, pasi ajo ishte 19 vjeç.
Ajo paguan rreth 850 dollarë në muaj, të cilat i mbulon paga e saj, duke punuar për një firmë sigurie. Prindërit e saj dhe dy motrat e vogla jetojnë rreth një orë larg në anën tjetër të qytetit.
“Mund të kujdesem për veten time dhe kam fuqi gjatë jetës sime, pa u udhëhequr nga familja ose motrat e mia dhe orari i tyre”, argumenton ajo.
Më shumë se gjysma e familjeve suedeze janë me një person, përqindja më e lartë është në BE, sipas Eurostat.
Shifrat zyrtare të dhëna për BBC nga agjensia e qeverisë suedeze “Statistikat e Suedisë”, sugjerojnë që përfshin rreth një në pestën e moshës 18 – 25 vjeç, megjithëse studiuesit vlerësojnë se numri i vërtetë mund të jetë më i lartë, pasi shumë mbeten të regjistruar në adresat e prindërve ndërsa qëndrojnë me qira.
Rradhët e gjata për strehim të kontrolluar me qira dhe një treg i kushtueshëm, e kanë bërë më të vështirë gjetjen e apartamenteve të përballueshme në qytetet e mëdha dhe i detyruan disa të vonojnë të ikin nga jetesa me prindërit.
Por përqindja e të rinjve që jetojnë vetë nuk ka ndryshuar që nga viti 2011, sipas Statistikave të Suedisë.
“Është e veçantë në Suedi, që ka shumë më pak ndryshime në moshën e largimit sesa vendet e tjera. Në pjesët e tjera të Evropës nuk konsiderohet problematike të varesh nga familja dhe në Evropën Jugore madje duhet të konsiderohet një qëllim, aq sa nëse nuk e bëni, do të ishte sikur të refuzonit familjen tuaj. Në Suedi … është qëllimi për të krijuar një individ të pavarur … shihet të ketë diçka të gabuar nëse fëmija qëndron në shtëpi”, shpjegon Gunnar Andersson, profesor i demografisë në Universitetin e Stokholmit.
Andersson shpjegon se “kultura e individualizmit” e Suedisë daton në shekuj, me adoleshentë në komunitetet rurale që zakonisht largohen nga shtëpia për të shkuar dhe të punojnë në një fermë tjetër.
Në vitet më të fundit, norma e të rinjve që jetojnë vetëm, mbeti realist falë shtetit të fortë të mirëqenies së Suedisë, i cili në teori, duhet t’u lejojë atyre që të kenë qasje në strehim të përballueshëm, kujdes shëndetësor dhe arsim pa u mbështetur te të afërmit ose partnerët për ndihmë.
Ndërkohë, ai thotë se stoku i banesave në qytetet suedeze, i cili kryesisht përbëhet nga apartamente kompakte, “ndihmon në mirëmbajtjen” e kësaj norme.
Në të kundërt, në qendrat urbane si Londra, Parisi ose Nju Jorku ka shumë qytete të konvertuara që profesionistët e rinj të ndajnë.
Sidoqoftë, profesori i demografisë, Gunnar Andersson beson se nuk ka të ngjarë që projektet e strehimit kolektiv të bëhen gjithnjë e më të shpejta, për shkak të kulturës së individualizmit me rrënjë të thella të Suedisë.
Gjeneratat e mëparshme kanë testuar gjithashtu idenë pa e marrë atë në një shkallë të gjerë.
“Në Suedi na pëlqen të ndihemi si individë. Unë mendoj se është një gjë e mirë, ne nuk jemi aq të varur sa të tjerët. Të gjithë duket se pajtohen që kjo do të ishte diçka e shkëlqyeshme, në teori. Në jetën reale, duket se nuk ndodh asgjë … me siguri sepse marrëveshja nuk i përshtatet logjikës dhe mendësisë suedeze”, është shprehur Jonna Lundin, e cila u transferua në një apartament me një dhomë gjumi në Stokholm të moshës 19 vjeç për të ndjekur universitetin.
Sipas saj kjo të bën më të fortë për të përballuar jetësën dhe është diçka shumë pozitive.
lexo.al
