Emigranti!

S

Sirius.

.
Emigranti eshte ai, qe ne mendimin tone, identifikohet me shume nga valixhja, sesa nga fytyra, apo nga muajt e veres, sesa nga emri i tij. Emigranti nuk ka gjume, copezat e gjumit jane jete ne film dramatik me metrazh te shkurter, ku aktoret jane te afermit e tij. Kafen e emigrantit, mendohu kur ta pranosh, ajo eshte "e plagosur", gjithmone. Emigranti eshte e vetmja qenie dy pjeseshe, trupi aty ku ndodhet dhe shpirti e mendja, kurre bashke me trupin, ato i ndajne qindra dhe mijra km distance. Emigranti eshte i vetmi qe mund ta puthe dhe qerase budallain e rrugices nese e sheh. Ai mund te kete shokun me te mire, ate qe nuk fliste per shume vite ne femijeri. Emigranti nuk qesh, ai ka vetem imazhin e saj ne buzet e tij. Emigranti nuk qan, ai eshte gjithmon nje shpirt ne vaj dhe te qaj eshte perjashtim. Emigranti eshte mekanizem i gjalle dhe njeri i huazuar. Lumturia false, eshte arma me e preferuar e tij, me te cilen mban nen kontroll dhe mposht reaksionet negative te realitetit te tij individual aspak te bukur. Emigrantit i mungon dashuria e plakave te rrugices dhe shokeve te mehalles. Emigrantit i mungojne ndjesite e gjalla te vendit ku ka jetuar, qe nga thyerja e xhamave kur luanin ne rrugice e deri tek dashuria platonike me ate vajzen, qe ishte nxenesja me e mire e rrugices ku jetonte dhe qe nuk i foli kurre atij. Jepini cfare i mungon emigrantit dhe ai do t'iu jap cfare ju mungon juve. Emigranti, qenia me e dyzuar ne bote. Ai eshte shqiptar ne dhe te huaj dhe i huaj ne Shqiperi. Telefoni i emigrantit punon vetem whatsapp dhe facebook. Bileta e avionit eshte e shenjte per emigrantin. Ai nuk eshte kurre, ai qe ishte. Emigranti, qenia me e cuditeshme ne bote. Ai shpesh here, as vet nuk e di cfare eshte.
Emigranti qendron stoik midis ekzistences dhe inekzistences, ne te dy vendet te cilave u perket.
Nderojeni emigrantin, ai eshte "banka reale ne mungese dhe gjaku i munguar ne sistemin e qarkullimit te trupit" te Atdheut te tij.
Bejeni Atdheun, qe emigranti te jete kujtim i larget i te shkuares se afert te tij.

K.Fetahu FB
 
Non e’ grossa, non e’ pesante
la valigia dell’emigrante…..
C’e’ un po’ di terra del mio villaggio
per non restare solo in viaggio..
Un vestito, un pane, un frutto,
e questo e’ tutto.
Ma il cuore no, non l’ ho portato:
nella valigia non ci e’ entrato.
Troppa pena aveva a partire,
oltre il mare non vuol venire.
Lui resta, fedele come un cane,
nella terra che non da’ pane:
un piccolo campo, proprio lassù…
ma il treno corre: non si vede piu’.
Gianni Rodari
 
Se kam kuptuar kurre kete boshllek .. dhe ska zot qe ma mbush ... nganjeher mendoj se jeta ime ka qen vetem femijeria.. pikerisht kujtimet
Edhe pse eshte me se gjysma e jetes time ketej .. nuk arrij te shkeputem shpirterisht jo e jo .. por dhe fizikisht.. vitet sa vijne e me sjellin prane vendlindjen
 
Shkrim prwkes.
Por realisht tashme mendoj qe koha vitet bejne te tyren.
Me mungon atdheu,por jo me ne dimensionin e mesiperm.jo me si vite me pare.
Ndoshta ngaqe filozofia ime eshte te dashuroj elementet pozitiv te vendit ku jetoj.Kudo qofte ai vend.Shpesh une e shoh boten apo kufinjet si dicka e brisht.
Njerzimi duhet te ec,te shkoje drejte nje shoqerie globalizuese.
S'ka shume rendedi ku jeton.
Le te jetosh aty ku ndihesh mire,dhe perballon perditshmerine, aty eshte dhe shtepia jote.Aty ku jane kyshtet e tua per jetese.
Tashme per mua fatkeqsisht apo fatmiresisht,duhet te them qe e 'huaj' ne shume drejtime, ndihem vetem ne atdheun tim.
Dhe besoj kjo eshte normale,sepse deshtem s'deshem aty ku jeton ,perditshmeria ben te sajen.
Ngelet te themi ama qe toka meme sigurisht eshte mjalta e shpirtit.kaq.
 
Nje shprehje qe edhe une e perdor shesh: ne jemi emigrant jashte dhe emigrant ne shqiperi.
Konfermoj te gjitha fjalet qe shkruhen ketu, ndjenjat jane reale asjtu si pershkruhen.
Pershendesim te gjithe qe hasim rruges, plaka dhe pleq, cdo person qe njihnim sado pak. Nje kafe, pak min bisede, nje pershendetje, ky eshte relaxi yne, keto jane pushimet tona kur vijme ne al.
 
Isabel said:
Non e’ grossa, non e’ pesante
la valigia dell’emigrante…..
C’e’ un po’ di terra del mio villaggio
per non restare solo in viaggio..
Un vestito, un pane, un frutto,
e questo e’ tutto.
Ma il cuore no, non l’ ho portato:
nella valigia non ci e’ entrato.
Troppa pena aveva a partire,
oltre il mare non vuol venire.
Lui resta, fedele come un cane,
nella terra che non da’ pane:
un piccolo campo, proprio lassù…
ma il treno corre: non si vede piu’.
Gianni Rodari
Click to expand...
Ohhh welcome ?
 
Temë e bukur @Marla ❤️ Nuk prisja më pak ?

Perceptim mjaft politikisht korekt mbi termin - mërgimtar. Dhe si mendim, ka mjaft saktësi në përshkrimin e çdo pjese të identitetit të mërgimtarit.
Por, flitet për statusin shpirtëror. Pasi kjo ka përplasje me atë fizik, nuk është për tu habitur pse mërgimtari do ngelet gjithmonë qenie ambivalente.
Jo më pak, nga arsyeja e kundërshtimit të fortë të asimilimit. Të imponuar apo vetëzgjedhur si qenie akomoduese, gjithësesi njëri sy do i takojë gjithmonë të kaluarës. Mbase për të vetëkënaqur egon si qenie e plotë?
Mbase jemi brezi i fundit ambivalent, pa marë parasysh sa i përçojmë kulturën,dashurinë për mëmëdheun e traditat, tek brezi i ri.
 
Marla said:
Emigranti eshte ai, qe ne mendimin tone, identifikohet me shume nga valixhja, sesa nga fytyra, apo nga muajt e veres, sesa nga emri i tij. Emigranti nuk ka gjume, copezat e gjumit jane jete ne film dramatik me metrazh te shkurter, ku aktoret jane te afermit e tij. Kafen e emigrantit, mendohu kur ta pranosh, ajo eshte "e plagosur", gjithmone. Emigranti eshte e vetmja qenie dy pjeseshe, trupi aty ku ndodhet dhe shpirti e mendja, kurre bashke me trupin, ato i ndajne qindra dhe mijra km distance. Emigranti eshte i vetmi qe mund ta puthe dhe qerase budallain e rrugices nese e sheh. Ai mund te kete shokun me te mire, ate qe nuk fliste per shume vite ne femijeri. Emigranti nuk qesh, ai ka vetem imazhin e saj ne buzet e tij. Emigranti nuk qan, ai eshte gjithmon nje shpirt ne vaj dhe te qaj eshte perjashtim. Emigranti eshte mekanizem i gjalle dhe njeri i huazuar. Lumturia false, eshte arma me e preferuar e tij, me te cilen mban nen kontroll dhe mposht reaksionet negative te realitetit te tij individual aspak te bukur. Emigrantit i mungon dashuria e plakave te rrugices dhe shokeve te mehalles. Emigrantit i mungojne ndjesite e gjalla te vendit ku ka jetuar, qe nga thyerja e xhamave kur luanin ne rrugice e deri tek dashuria platonike me ate vajzen, qe ishte nxenesja me e mire e rrugices ku jetonte dhe qe nuk i foli kurre atij. Jepini cfare i mungon emigrantit dhe ai do t'iu jap cfare ju mungon juve. Emigranti, qenia me e dyzuar ne bote. Ai eshte shqiptar ne dhe te huaj dhe i huaj ne Shqiperi. Telefoni i emigrantit punon vetem whatsapp dhe facebook. Bileta e avionit eshte e shenjte per emigrantin. Ai nuk eshte kurre, ai qe ishte. Emigranti, qenia me e cuditeshme ne bote. Ai shpesh here, as vet nuk e di cfare eshte.
Emigranti qendron stoik midis ekzistences dhe inekzistences, ne te dy vendet te cilave u perket.
Nderojeni emigrantin, ai eshte "banka reale ne mungese dhe gjaku i munguar ne sistemin e qarkullimit te trupit" te Atdheut te tij.
Bejeni Atdheun, qe emigranti te jete kujtim i larget i te shkuares se afert te tij.

K.Fetahu FB
Click to expand...
Do doja te dija versionin femije i emigrantit.
 
Baboon said:
Nganjëherë është edhe më i trishtë, nganjëherë shumë më i mirë dhe bëhen ata për të cilët prindërit luftuan...
Click to expand...
Varet nga lloji i emigrantit qe perjeton femija. Pastaj deshira e prindit per femijen padashur kthehet ne imponim. .
 
sofia said:
Varet nga lloji i emigrantit qe perjeton femija. Pastaj deshira e prindit per femijen padashur kthehet ne imponim. .
Click to expand...
Sigurisht ndaj i rashë shkurt në përgjithësi.

Por edhe sikur fëmija të lindë atje me një jetë normale etj sërish kur sheh brengën në sytë e prindërve (qoftë kjo thejsht malli për mos thënë tjera) nuk ka se si të mos e përjetojë edhe ai/ajo...
Nganjëherë i duket e rëndë ajo bukë se mendon që për të janë bërë gjitha sakrificat...
I vihen mbi shpatullat e njoma një peshë që do kerruste e thyente një të rritur pa shumë mundim, imagjino brishtësinë e një fëmije...

Por gjithçka varet nga rrethanat e situatat.
 
sofia said:
Do doja te dija versionin femije i emigrantit.
Click to expand...
Nëse e ke fjalën për fëmijët e lindur në mërgim, ky është verzioni: mes dy kulturave, të prindërve dhe të vendit ku jetojnë. Mes asimilimit dhe akomodimit.
Në disa raste të ndikuar edhe nga kultura multi etnike e rrethit.
Danimarka ka kriju epitet të ri - danezët e rinj.
 
Ideja eshte qe nocioni 'emigrant" ka ndryshuar shume. Sot, ne qe kemi ikur per studime, apo qe vendosim te jetojme jashte per me mire, duke patur mundesine te jetonim edhe ne Shqiperi e me pune te kenaqshme eshte gjynah te na quash emigrant. Une emigrant quaj dike qe iku per buken e gojes, ate shqiptarin qe morri anijen, apo ate tjetrin dikur si camet psh qe u detyruan nga lufta.

Sot gjerat kane ndryshuar vertet. Dikur 1 here ne jave shkonin ne central me fol ne tel, sot flet 5 here ne dite me kamer. kthehesh cdo vit madje disa here, kushtet ekonomike po jane me te larta. Edhe une shpirterisht jam e ndare midis 3 shtetesh ama, prap nuk ndjej keqardhje per veten sikur te isha nje emigrante. Do jeton jashte, nuk do kthehesh. mgjth nje gje te vertete e ka. Nje njeri qe vendos te jetoj larg atdheut ndihet gjithmone i huaj ne cdo toke qe shkel. Madje madje, kur ben mbi 10 vjet larg Shqiperie me i huaj je ne vend tend.
 
Koncepti i emigrantit them se ka ndryshuar shume. Nga nje jete e rende sot eshte shenderruar ne nje jete te lakmueshme. Teknologjia dhe zhvillimi i hovshem i transportit sot ka mundesuar qe emigrimi te jet me afer se kurre. Bota sot eshte aq e vogel sa thuajse shtepia jone eshte kudo. E vetmja plage e mergimit thuajse ka mbet asimilimi megjithate me gjerat qe po levizin them se dhe kjo secilen here po vjen duke u bere edhe me e vogel.
Kam filluar te mendoje se migrimi intelektual madje eshte i pranishem gjithku dhe sot tek ne kjo ka nje rendesi mjafte te madhe.
Une jam kunder migrimit si fuqi punetore e pa kualifikuat por jam per migrimin intelektual si fuqi punetore me peshe dhe rendesi.
Eshte kenaqesi sot kur shef profesor, pedagog, njerez arti e kulture nga rrenjet tua gjithandej ne bote. Kjo per mua ka rendesi te madhe. Keta njerez jo vetem qe asimilohen me veshtiresi por dhe jane ambasadoret me te mire te vendit dhe kultures sone.
Them se bota ka filluar te na njef si civilizim dhe kjo me bene te ndjehem mire.
 
Duhet të kyçeni ose të regjistroheni për t'u përgjigjur.

Konkursi Letërsisë

  • 1-Bëju.

    Votat: 11 40.7%

  • 2-Ankth mesnate.

    Votat: 3 11.1%

  • 3-Të dua ty.

    Votat: 8 29.6%

  • 4-Nje kujtim.

    Votat: 5 18.5%
See comments…
Back
Top