Poezi te ndryshme nga shenjeter dhe martir.

jana80

Super Moderator
Themelues
Meqense sot eshte dita e shent Martinit po e nis me poezine e tije dedikuar prodhimit te veres se re.


"San Martino, ogni mosto diventa vino" cdo musht behet vere

La nebbia a gl'irti colli ....... mjergulla ne mini buleza kullon
piovigginando sale, ....... duke rene shi ngrihet
e sotto il maestrale ......dhe poshte eres maestrale (veri lindje)
urla e biancheggia il mar; ...... ulerin e zbardhellon deti

ma per le vie del borgo ...... por neper rruget e fshatit
dal ribollir de' tini ......nga mushti qe fermenton
va l'aspro odor dei vini ......del e tharet era e veres
l'anime a rallegrar. .......shpirterave per tju dhene gezim

Gira su' ceppi accesi ........ rrotullohet mbi trungjet e ndezura
lo spiedo scoppiettando ....... helli kercitshem
sta il cacciator fischiando ........eshte gjahu qe kercet
su l'uscio a rimirar ....... nga dera (e stufes..) e shikoj (admiroj)

tra le rossastre nubi .......mes se keqerremteve re (mjergull..)
stormi d'uccelli neri, ........ grumbuj zogjesh te zi
com'esuli pensieri, ........ me to bashkohen mendimet
nel vespero migrar. ........ ne perendimin qe migron...


perkthim.i varfer por sa per tju dhene nje ide kush nuk di italisht.
 
Last edited by a moderator:
Marie Tuci


PO VDES NANث, SOT PO VDES

Nan’ e dashtun, sot po vdes
më kanë futur, në një thes
lakuriq, tok me një mace
më kanë mbyll, në thes linace

N’burg të Shkodrës, po m’del shpirti
po ma merr nan’, shef Seiti
jashtë thesit, shqip po flasin
më shqelmojn’, e më godasin
ligësia, nuk ka ngjyrë
shqelm në bark, shqelm në fytyrë

Po vdes nanë, sot po vdes
një lëmsh gjaku, brenda n’ thes
nuk ka vend imagjinata
kriminel, shpirtzinj si nata
më kanë ça, bark e zorrë
hajde nan, e ver’ një dorë

Mbaju nan’, mbaju burrneshë
më sill teshat, e m’vish murgeshë
mos qaj nan, jam bij Mirdite
s’na kanë mposht, tash ndër vite
as dhe shkau, as dhe turku
as Enveri, as dhe burgu
as bollshik, e as titista
as hetues, as komunista

Po vdes nanë, moj un’ e zeza
shko më sill, një palë ndresa
njëzet e dy, sapo kam mbush
nuk du’ nan’, me m’qa kurkush
as n’ Orrosh, e as Ndërfush
as në bjeshkë, atje thellë
as në Fan, e as në Kthellë
as n’Kurbnesh, e as n’ Selitë
as kurkund, nëpër Mirditë

Zoti nan, ka pat’ mëshirë
më ka dërgu, të vdes e lirë
më sill ndresat, po të pres
po vdes nanë, sot po vdes
 
Marie Tuci


PO VDES NANث, SOT PO VDES

Nan’ e dashtun, sot po vdes
më kanë futur, në një thes
lakuriq, tok me një mace
më kanë mbyll, në thes linace

N’burg të Shkodrës, po m’del shpirti
po ma merr nan’, shef Seiti
jashtë thesit, shqip po flasin
më shqelmojn’, e më godasin
ligësia, nuk ka ngjyrë
shqelm në bark, shqelm në fytyrë

Po vdes nanë, sot po vdes
një lëmsh gjaku, brenda n’ thes
nuk ka vend imagjinata
kriminel, shpirtzinj si nata
më kanë ça, bark e zorrë
hajde nan, e ver’ një dorë

Mbaju nan’, mbaju burrneshë
më sill teshat, e m’vish murgeshë
mos qaj nan, jam bij Mirdite
s’na kanë mposht, tash ndër vite
as dhe shkau, as dhe turku
as Enveri, as dhe burgu
as bollshik, e as titista
as hetues, as komunista

Po vdes nanë, moj un’ e zeza
shko më sill, një palë ndresa
njëzet e dy, sapo kam mbush
nuk du’ nan’, me m’qa kurkush
as n’ Orrosh, e as Ndërfush
as në bjeshkë, atje thellë
as në Fan, e as në Kthellë
as n’Kurbnesh, e as n’ Selitë
as kurkund, nëpër Mirditë

Zoti nan, ka pat’ mëshirë
më ka dërgu, të vdes e lirë
më sill ndresat, po të pres
po vdes nanë, sot po vdes

Ejj cfare emocioni me trishtoj ne shpirt.
 
Sangue a scutari.
Veramente, Signore, sei stato qui, con noi,
e ci hai chiesto di assumere nella nostra carne
il peccato dei fratelli.

Siamo stati battuti,
ci hanno messo le uova bollenti sotto le ascelle
e cosي ci hanno legato
fino alla scottatura delle ossa;
ci hanno lasciati nudi per mesi;
e nudi, legati agli alberi del giardino del convento,
nel nostro gelido inverno.
Per giorni e giorni hanno tenuto immobili le nostre figlie
legate alle ringhiere,
e la notte le hanno tenute impiccate per i polsi.
Hanno scaricato tanti e tanti volts tra le nostre orecchie
e tanti di noi siamo morti cosي.
Hanno piantato nei nostri inguini
le punte arroventate dei fucili;
hanno denudato in pubblico i nostri sacerdoti;
hanno chiuso in un sacco una nostra figlia
nuda, assieme ad un gatto inferocito,
e poi hanno picchiato e picchiato,
finché tutto è diventato un unico grumo di sangue.
Ci hanno tenuti per giorni e giorni
rannicchiati nel gabinetto puzzolente del sottoscala,
nel tormento fisico e nell’imbarazzo morale.
Per dormire ci hanno accatastato
in una striscia di cemento di soli trentanove centimetri;
hanno bagnato continuamente le nostre topaie d’isolamento,
perché non potessimo distenderci;
hanno tagliuzzato la carne delle nostre cosce
e hanno riempito le ferite di sale;
hanno messo le nostre figlie
nella stessa cella di maschi musulmani
e una ragazza musulmana
nella stessa cella di un frate.
Hanno distrutto Maria,
lasciandola imputridire digiuna
tra cenci sempre appositamente inzuppati:
un amore di ragazza, a ventisei anni!
Hanno frantumato i nostri denti a calci e pugni;
hanno pestato le nostre dita
finché le nostre unghie annerite cadessero nel dolore.
Hanno fatto brulicare i parassiti nella nostra carne:
pulci, cimici e pidocchi: quanti!
Poi ci hanno disinfestato gli ambienti
coprendoci d’insetticidi per tre giorni…
Ci hanno appeso per i piedi come animali macellati.
Albania insanguinata!

*

Veramente, Signore, sei stato qui, con noi,
e ci hai chiesto di assumere nella nostra carne
il peccato dei fratelli.

*

Abbiamo marciato nei canali che abbiamo costruito da forzati,
e tanti e tanti di noi siamo morti nel fango.
Hanno scavato i nostri volti e i nostri corpi:
non c’è piْ bellezza né vigore in noi.
Come vermi, e non uomini, abbiamo brulicato
tra i minerali, sotto terra…

*

Veramente, Signore, sei stato qui, con noi,
e ci hai chiesto di assumere nella nostra carne
il peccato dei fratelli.

*

Ci hanno costretto ad essere fedifraghi;
ci hanno costretto a fare la spia ai fratelli;
hanno carpito ai nostri bambini un qualunque segno di Fede
per poterci imprigionare;
sotto tortura ci hanno ingiunto di affermare il falso
e di tradire i fratelli…
Ci hanno tolto pure le lacrime per i nostri fratelli
che hanno assassinato, pena la prigione.

*

Veramente, Signore, sei stato qui, con noi,
e ci hai chiesto di assumere nella nostra carne
il peccato dei fratelli.

*

Ci hanno rubato la creatività, l’iniziativa, la cultura;
gli stessi nostri preti sono rimasti vuoti,
stranamente poveri…
I fortunati di noi hanno potuto gridare
«Viva Cristo Re!»
davanti al plotone d’esecuzione
dietro il muro del cimitero cattolico,
e ora là c’è il platano che testimonia,
perché le nostre fosse non le hanno fatte profonde:
i cani sono venuti a grattare sulle nostre salme,
e quindici anni dopo, la calce viva ha bruciato, ha bruciato…
Albania insanguinata…

*

Veramente, Signore, sei stato qui, con noi,
e ci hai chiesto di assumere nella nostra carne
il peccato dei fratelli.

*

La nostra Fede, perٍ, no,
non l’hanno potuto toccare!
Ed è rimasta come fiaccola
nell’eclisse della ragione, dell’umanesimo, dei valori,
dove tutto il resto è andato distrutto.
Se avessero potuto, avrebbero sradicato anche le nostre anime!
Ma questo, no, non l’hanno potuto fare.
Noi abbiamo affidato a Te, Signore,
cos’è avanzato delle nostre anime,
a Te abbiamo affidato cos’è avanzato dei nostri corpi;
e ognuno di noi ora aspetta da Te
di rifiorire di carne gloriosa.
Signore, che non sia l’odio adesso
a vanificare la nostra Fede!
Non permettere che ora siano le nostre anime a morire…

*

Veramente, Signore, sei stato qui, con noi,
e ci hai chiesto di assumere nella nostra carne
il peccato dei fratelli.

*

Scutari, Albania, 6 luglio 1993 Giuseppe Patti

:'(
 
Me të vërtetë, o Zot, ke qenë këtu, me ne,

dhe na ke kërkuar ta marrim në trupin tonë

mëkatin e vëllezërve.

*

Na kanë rrahur,

na kanë vënë vezë të ziera nën sqetulla

e kështu na kanë lidhur

deri në djegien e kockave;

na kanë lënë lakuriq për muaj të tërë;

e lakuriq, të lidhur në pemët e kopshtit të kuvendit,

në dimrin tonë plot acar.

Për ditë e ditë i kanë mbajtur të palëvizura bijat tona

të lidhura te parmakët,

dhe natën i kanë mbajtur të varura për duarsh.

Kanë shkarkuar shumë e shumë korent (energji elektrike)në veshët tanë

dhe shumë prej nesh kemi vdekur kështu.

Kanë ngulur në mes kofshëve tona

majat përvëluese të pushkëve;

i kanë zhveshur në publik meshtarët tanë;

e kanë mbyllur në një thes një bijën tonë

të zhveshur, së bashku me një mace të tërbuar,

e pastaj e kanë rrahur e rrahur,

derisa gjithçka është bërë një copë e vetme gjaku të mpiksur.

Na kanë mbajtur për ditë e ditë

të mbledhur në banjën e qelbur të nënshkallës,

në torturë fizike e në vështirësi morale.

Për të fjetur na kanë grumbulluar

në një copë çimento prej vetëm tridhjetë e nëntë centimetrash;

i kanë lagur vazhdimisht qelitë tona të izolimit,

që të mos mund të shtriheshim;

e kanë bërë copa copa mishin e kofshëve tona

dhe i kanë mbushur plagët me kripë;

i kanë vënë bijat tona në të njëjtën qeli me meshkuj,

dhe një vajzë në të njëjtën qeli të një frati.

E kanë shkatërruar Marinë,

duke e lënë të dekompozohet nga agjërimi

mes zheleve të lagura posaçërisht:

një vajzë e dashur, njëzet e gjashtë vjeçare!

I kanë thyer dhëmbët tanë me shkelma e me grushta;

i kanë thërrmuar gishtat tanë

derisa thonjtë tanë të nxirë të binin me dhimbje.

Kanë bërë të vlonin parazitët në trupin tonë:

pleshtat, çimkat e morrat: sa shumë!

Pastaj kanë dizinfektuar ambjentet

duke na mbuluar me insekticide për tri ditë…

Na kanë varur për këmbësh si bagëti të therura.

*

Shqipëri e përgjakur!

*

Jemi kalbur në kanalet që kemi ndërtuar si të dënuar me punë të detyruar,

e shumë e shumë prej nesh kemi vdekur në baltë.

I kanë gërmuar fytyrat tona dhe trupat tanë:

nuk ka më bukuri e as fuqi në ne.

Si krimba, dhe jo si njerëz, vlonim mes mineraleve, nën tokë…

Na kanë detyruar të jemi të pabesë;

na kanë detyruar të bëhemi spiunë për vëllezërit;

u kanë rrëmbyer fëmijëve tanë çfarëdo shenjë Feje

që të mund të na burgosnin;

nën tortura na kanë urdhëruar të dëshmojmë në rrenë

e të tradhtojmë vëllezërit…

Na i kanë hequr edhe lotët për vëllezërit tanë që i kanë vrarë,

përndryshe na priste burgu.

Na kanë vjedhur krijimtarinë, nismën, kulturën;

vetë priftërinjtë tanë kanë mbetur të zbrazët,

çuditërisht të varfër…

Fatlumët mes nesh kanë mundur të bërtasin

“Rroftë Krishti Mbret!” para togës së ekzekutimit

pas murit të varrezave katolike,

e tani atje gjendet cynari që dëshmon,

sepse gropat tona nuk i kanë bërë të thella:

qentë kanë ardhur të gërryejnë mbi kufomat tona,

e pesëmbëdhjetë vjet më vonë, gëlqerja e gjallë digjej, digjej…

*

Shqipëri e përgjakur…!

*

Por Fenë tonë, jo nuk kanë mundur ta prekin!

Dhe ka mbetur si pishtar,

në eklipsin e arsyes, të humanizmit, të vlerave,

ku të gjitha tjerat janë shkatërruar.

Po të kishin mundur, do t’i kishin çrrënjosur edhe shpirtrat tanë!

Por këtë, jo, nuk kanë mundur ta bëjnë.

Ne ta kemi besuar Ty, o Zot,

atë që ka mbetur prej shpirtrave tanë,

Ty ta kemi besuar atë që ka mbetur prej trupave tanë;

dhe secili prej nesh tani pret prej Teje

që të lulëzojë me trup të lavdishëm.

O Zot, bëj që të mos jetë urrejtja tani

ajo që e bën të kotë Fenë tonë.

Mos lejo që tani të vdesin shpirtrat tanë…

*

Me të vërtetë, o Zot, ke qenë këtu, me ne,

dhe na ke kërkuar ta marrim në trupin tonë

mëkatin e vëllezërve.

*

Shkodër, Shqipëri, 6 korrik 1993******************************************* Atë Giuseppe Patt
 
E pata fjalën dhe për e-në e dytë.
Sipas fjalorit dhe asaj që di unë, quhen shenjtorë, jo shenjtër.
 
E pata fjalën dhe për e-në e dytë.
Sipas fjalorit dhe asaj që di unë, quhen shenjtorë, jo shenjtër.

mbase nuk jam e sigurte por tingellon me bukur shenjtore...
 
SANT'AGOSTINO: "La morte non è niente..."


Vdekja nuk eshte asgje...


Vdekja nuk eshte asgje.
kam kaluar vetem
nga ana tjeter:
eshte sikur te jem fshehur ne
dhomen ngjitur.
Une jam perhere une e ti je perher ti.
ato qe
ishim perpara njeri per tjetrin jemi
serish.
Thirrem me emrin qe gjithmone me ke
therritur,
qe te eshte familjar; flitem ne te njejten
menyre
te duashur qe ke perdorur.
Mos ndrysho tonin e zerit,
mos merr qendrim solem
o te trishte.
Vazhdo te qeshesh me ato qe na benin te qeshnim,
ato gjerat e vogla qe aq shume
na pelqenin kur ishim sebashku.
Lutu, qesh, mendom!
Emri im qofte gjithmone fjale familjare
qe ta shqiptosh pa asnje shenj hije o trishtimi .
Jeta jone konservon te gjithe kuptimin qe ka patur.
Eshte e njejta me me pare,
eshte nje vazhdimesi qe nuk shkeputet.
Perse duhet te jem
jashte mendimeve te tua e jashte mendjes tende?
Vetem pse jam
jashte shikimit tend?
Nuk jam larg ,jam nga ana tjeter,pikerisht pas cepit.
ji i sigurte,gjithcka shko mire.
do te gjesh zemren time,
Do te gjesh butesine e purifikuar.
Fshij lotet e tu e mos qaj,
nese me do:
buzeqeshja jote eshte paqja ime.
 
Marie Tuci


PO VDES NANث, SOT PO VDES

Nan’ e dashtun, sot po vdes
më kanë futur, në një thes
lakuriq, tok me një mace
më kanë mbyll, në thes linace

N’burg të Shkodrës, po m’del shpirti
po ma merr nan’, shef Seiti
jashtë thesit, shqip po flasin
më shqelmojn’, e më godasin
ligësia, nuk ka ngjyrë
shqelm në bark, shqelm në fytyrë

Po vdes nanë, sot po vdes
një lëmsh gjaku, brenda n’ thes
nuk ka vend imagjinata
kriminel, shpirtzinj si nata
më kanë ça, bark e zorrë
hajde nan, e ver’ një dorë

Mbaju nan’, mbaju burrneshë
më sill teshat, e m’vish murgeshë
mos qaj nan, jam bij Mirdite
s’na kanë mposht, tash ndër vite
as dhe shkau, as dhe turku
as Enveri, as dhe burgu
as bollshik, e as titista
as hetues, as komunista

Po vdes nanë, moj un’ e zeza
shko më sill, një palë ndresa
njëzet e dy, sapo kam mbush
nuk du’ nan’, me m’qa kurkush
as n’ Orrosh, e as Ndërfush
as në bjeshkë, atje thellë
as në Fan, e as në Kthellë
as n’Kurbnesh, e as n’ Selitë
as kurkund, nëpër Mirditë

Zoti nan, ka pat’ mëshirë
më ka dërgu, të vdes e lirë
më sill ndresat, po të pres
po vdes nanë, sot po vdes

Zoti nan, ka pat’ mëshirë
më ka dërgu, të vdes e lirë
më sill ndresat, po të pres
po vdes nanë, sot po vdes
 

Konkursi Letërsisë

  • 1-Kur flet shpirti.

    Votat: 6 27.3%
  • 2-Buzëqeshje Maskuar.

    Votat: 12 54.5%
  • 3-Jam femër.

    Votat: 2 9.1%
  • 4-Je ti Nënë.

    Votat: 1 4.5%
  • 5-Ne duart e kohes.

    Votat: 1 4.5%
Back
Top