Thone se arti gjithnje u paraprin (nje lloj udherrefimi qe duhet ndjekur) ngjarjeve si atyre boterore por edhe kombtare. Si per te plotesuar kete, kete vit, i madhi Kadare, ma i madhi qe frymon i sojit tone, solli dy libra te vacant si per nga permbajtja dhe si per nga kumbimi. Dhe, te dy keto, MOSMARREVESHJA dhe MBI KRIMET NE BALLKAN, vijne ne kohen kur BE-ja cyt drejt nje marreveshje Shqiptaro – Serbe. Si per inat te tere ketyre pacavureve, i madhi yne, bene thirrje per rishikim te tere ketyre raporteve, madje duke filluar nga krahasimi i krimeve ndaj qe u bene e qe su bene. I hidheruar me shume se kurre me Shqiptaret, Kadare, i prek shqiptaret ne plagen qe dhemb me se shumti, dhunimet. Na prek ne te fjeturve te ketij mijevjecari te ri, duke na prekur ne plagen siq thote vet Kadare, qe vetpertrihet sa me shume qe largohemi nga koha e ndodhjes duke riprodhuar vetveten. Dhe, Kadare i therret mashkulloritetit Shqiptar (nese ka akoma te ketij lloji me koqe shenimi im ky), ne kup te qiellit na therret: ‘’ Serbet kishin doktrine te perpunuar shtetrore per dhunimin e femres shqiptare. Ata, femren shqiptare, e krahasonin me nje kontraceptiv, dicka nje perdorimshe, per tu dhuruar romeve (gabeleve) ne fund si per ta vertetuar dhe perligjur kete nje perdorimsh.
Cfare po kerkon ne k’to kohe ky Kadare?