Ne s’jemi si ata…

1044190.jpg
Nga Elona CASLLI

Ne s’jemi si ata,- më thoshte nëna gjithmonë. Në shtëpinë tonë, bota ishte ndarë në dy pjesë- ne dhe ata. Ata ishin komunistët, ne ishim njerëzit që nuk pajtoheshin me ta.

Ne s’jemi si ata,- ishte përgjigjja e vetme që më jepte nëna çdo here, ku flitej për padrejtësitë e tyre, për mizorinë e tyre, për ligësinë e tyre.

Nëna që lutej fshehurazi. Nëna që besimin në Zot nuk e humbi kurrë. Nëna që shpresoi gjithmonë. Nëna që na rriti ndryshe nga ata.

Që në gji na ushqeu me besimin tek e mira, mua dhe tim vëlla. Na ushqeu me dinjitet dhe kurajo njerëzore, ndonëse ambienti ku jetonim mund të të jepte gjithçka, veçse shpresë jo.

Na ushqeu me shpresën, se do të vinte dita që drejtësia do të vihej në vend. Se Zoti kishte me marrë hak një ditë.

Nëna, ajo grua fisnike e mbledhur një grusht, nga sëmundja në vitin 1985.
Nëna ai shpirt i përvëluar në vetmi, buzë shtratit lëngonte dhe më thoshte me zërin e saj pothuajse të mekur- Nuk vdes pa përcjellë atë. Ndonëse fjalët e mjekëve nuk jepnin shpresë, nëna kish vendosur ta sfidonte vdekjen. Vdekja duhet të merrte më parë Qoftëlargun.

Dhe ashtu ndodhi. Nëna vdiq në qeshor të vitit 1985. Ditën e vdekjes së qoftëlargut, sytë e saj pothuajse të shuar, më shihnin dhe dukej sikur më thonin- Tani mund të shkoj e qetë.

Nëna shkoi. Bashkë me të shkuan dhe vitet. Tanimë i gjendur përballë gjendjes tragjike, ku gjendet vendi im, ndërmend më kthehen fjalët e nënës- Ne nuk jemi si ata.

Post Scriptum- Nuk qemë kurrë si ata. Nuk u bëmë kurrë si ata. Nuk do të jemi kurrë si ata.

Ata do të jenë gjithmonë ajo çka ne nuk mund të bëhemi kurrë.
 
Last edited by a moderator:
Me vjen keq per te gjithe ata qe kane vuajtur...me pare me dukej sistem i mire komunizmi...ndersa tani qe jam rritur them se cdo sistem ka viktimat e veta...gjithmone ka pasur te vuajtur dhe zengjinj, te vrare dhe vrares, udheheqes e ndjekes, te nenshtruar e nenshtrues... etj
 
Me vjen keq per te gjithe ata qe kane vuajtur...me pare me dukej sistem i mire komunizmi...ndersa tani qe jam rritur them se cdo sistem ka viktimat e veta...gjithmone ka pasur te vuajtur dhe zengjinj, te vrare dhe vrares, udheheqes e ndjekes, te nenshtruar e nenshtrues... etj
Komunizmi si koncept vetvetiu nuk ka se si te apkikohet ndaj deshtoi duke pjelle mostrouzitet kudo ku ra,

por ne teori te gjitha vendet perindimore kte koncept kane dmth jane sociale madje do thoja komuniste neper disa vende kuptohet diktatura nuk eshte sic ka qene tek ne apo tjeterkund por tek xhepi....
 
1044190.jpg
Nga Elona CASLLI

Ne s’jemi si ata,- më thoshte nëna gjithmonë. Në shtëpinë tonë, bota ishte ndarë në dy pjesë- ne dhe ata. Ata ishin komunistët, ne ishim njerëzit që nuk pajtoheshin me ta.

Ne s’jemi si ata,- ishte përgjigjja e vetme që më jepte nëna çdo here, ku flitej për padrejtësitë e tyre, për mizorinë e tyre, për ligësinë e tyre.

Nëna që lutej fshehurazi. Nëna që besimin në Zot nuk e humbi kurrë. Nëna që shpresoi gjithmonë. Nëna që na rriti ndryshe nga ata.

Që në gji na ushqeu me besimin tek e mira, mua dhe tim vëlla. Na ushqeu me dinjitet dhe kurajo njerëzore, ndonëse ambienti ku jetonim mund të të jepte gjithçka, veçse shpresë jo.

Na ushqeu me shpresën, se do të vinte dita që drejtësia do të vihej në vend. Se Zoti kishte me marrë hak një ditë.

Nëna, ajo grua fisnike e mbledhur një grusht, nga sëmundja në vitin 1985.
Nëna ai shpirt i përvëluar në vetmi, buzë shtratit lëngonte dhe më thoshte me zërin e saj pothuajse të mekur- Nuk vdes pa përcjellë atë. Ndonëse fjalët e mjekëve nuk jepnin shpresë, nëna kish vendosur ta sfidonte vdekjen. Vdekja duhet të merrte më parë Qoftëlargun.

Dhe ashtu ndodhi. Nëna vdiq në qeshor të vitit 1985. Ditën e vdekjes së qoftëlargut, sytë e saj pothuajse të shuar, më shihnin dhe dukej sikur më thonin- Tani mund të shkoj e qetë.

Nëna shkoi. Bashkë me të shkuan dhe vitet. Tanimë i gjendur përballë gjendjes tragjike, ku gjendet vendi im, ndërmend më kthehen fjalët e nënës- Ne nuk jemi si ata.

Post Scriptum- Nuk qemë kurrë si ata. Nuk u bëmë kurrë si ata. Nuk do të jemi kurrë si ata.

Ata do të jenë gjithmonë ajo çka ne nuk mund të bëhemi kurrë.


Shumë nga ne e kanë perjetuar atë kohë, ju Rinija, që rrofshi sa malet, mos harroni se fara e kuqe, është fara e djallit që është vështirë të shuhet.
 

Attachments

  • 1044190.jpg
    1044190.jpg
    114.8 KB · Shikime: 0
  • 1044190.jpg
    1044190.jpg
    114.8 KB · Shikime: 0
1044190.jpg
Nga Elona CASLLI

Ne s’jemi si ata,- më thoshte nëna gjithmonë. Në shtëpinë tonë, bota ishte ndarë në dy pjesë- ne dhe ata. Ata ishin komunistët, ne ishim njerëzit që nuk pajtoheshin me ta.

Ne s’jemi si ata,- ishte përgjigjja e vetme që më jepte nëna çdo here, ku flitej për padrejtësitë e tyre, për mizorinë e tyre, për ligësinë e tyre.

Nëna që lutej fshehurazi. Nëna që besimin në Zot nuk e humbi kurrë. Nëna që shpresoi gjithmonë. Nëna që na rriti ndryshe nga ata.

Që në gji na ushqeu me besimin tek e mira, mua dhe tim vëlla. Na ushqeu me dinjitet dhe kurajo njerëzore, ndonëse ambienti ku jetonim mund të të jepte gjithçka, veçse shpresë jo.

Na ushqeu me shpresën, se do të vinte dita që drejtësia do të vihej në vend. Se Zoti kishte me marrë hak një ditë.

Nëna, ajo grua fisnike e mbledhur një grusht, nga sëmundja në vitin 1985.
Nëna ai shpirt i përvëluar në vetmi, buzë shtratit lëngonte dhe më thoshte me zërin e saj pothuajse të mekur- Nuk vdes pa përcjellë atë. Ndonëse fjalët e mjekëve nuk jepnin shpresë, nëna kish vendosur ta sfidonte vdekjen. Vdekja duhet të merrte më parë Qoftëlargun.

Dhe ashtu ndodhi. Nëna vdiq në qeshor të vitit 1985. Ditën e vdekjes së qoftëlargut, sytë e saj pothuajse të shuar, më shihnin dhe dukej sikur më thonin- Tani mund të shkoj e qetë.

Nëna shkoi. Bashkë me të shkuan dhe vitet. Tanimë i gjendur përballë gjendjes tragjike, ku gjendet vendi im, ndërmend më kthehen fjalët e nënës- Ne nuk jemi si ata.

Post Scriptum- Nuk qemë kurrë si ata. Nuk u bëmë kurrë si ata. Nuk do të jemi kurrë si ata.

Ata do të jenë gjithmonë ajo çka ne nuk mund të bëhemi kurrë.
Ne Shqiptaret nuk jemi si ata, fese lindjes mesme.
 

Attachments

  • 1044190.jpg
    1044190.jpg
    114.8 KB · Shikime: 0
  • 1044190.jpg
    1044190.jpg
    114.8 KB · Shikime: 0
Ai sistem vrau e preu, kreu krime nga me monstruozet dhe lexoj ketu si diçka normale, o Zot.
Nuk mund te flitet keq deri ne momentin qe shpina ste eshte dhunuar
Skane pare e lexuar per bemat e sistemit?
E sna duhet ne se cfare heq gjitoni....
 
Nuk mund te flitet keq deri ne momentin qe shpina ste eshte dhunuar
Skane pare e lexuar per bemat e sistemit?
E sna duhet ne se cfare heq gjitoni....
Nuk te kuptova. (Ata)
Ndersa une te kuptova shume mire. Mese e vertete!
 
Shkruante Eric Fromm
Nese jam si gjithe te tjeret,nese nuk kam ndjenja o mendime qe me vecojne nga te tjeret,nese pershtatem dhe pranoj zakonet,veshjet,idete,
skemen e sjelljes se grupit,atehere jam i shpetuar;i shpetuar nga ekpserienca e tmerrshme e vetmise.Sistemet diktatoriale perdorin kercenimin e
terrorin per arritjen e ketij konformizmi,vendet demokratike perdorin sugjestionin dhe propaganden.
 
Satrap hoxha perveç krimeve qe ky psikopat beri, ai etiketoj pasardhesit e personave te vrare pikerisht me fjalen
"te prekur politik" dmth prezenca e ketyre personave krijonte probleme pjeses tjeter te shendoshte (gjoja) te shoqerise sepse keto individ shfaqshin
ide tjera,mendime te tjera,gusto te tjera.Atehere njerezit nga frika (dhe analfabetizmi i madh i asokohe) se keto ide antikonformiste te veçojne nga pjesa tjerer e "shendoshte" e popullsise,
nga frika qe keto ide te çojne drejt vetmise,drejt tortures psikologjike dhe fizike(sikur ta imagjinojme veten midis njerezve dhe askush nuk do të na konsideronte nuk do të kishte torturë me të madhe njerëzore besoj).Sot të rinjtë që nuk kanë jetuar për fat atë sistem mundën vetëm ta imagjinojnë por nëse nuk dijnë asgjë për diktaturën apo për kronologjinë e këtij popull hyjnor ndër shekuj (paska pa fat dhe kjo nuk është justifikim) janë si pema pa rrënjë.
 
Satrap hoxha perveç krimeve qe ky psikopat beri, ai etiketoj pasardhesit e personave te vrare pikerisht me fjalen
"te prekur politik" dmth prezenca e ketyre personave krijonte probleme pjeses tjeter te shendoshte (gjoja) te shoqerise sepse keto individ shfaqshin
ide tjera,mendime te tjera,gusto te tjera.Atehere njerezit nga frika (dhe analfabetizmi i madh i asokohe) se keto ide antikonformiste te veçojne nga pjesa tjerer e "shendoshte" e popullsise,
nga frika qe keto ide te çojne drejt vetmise,drejt tortures psikologjike dhe fizike(sikur ta imagjinojme veten midis njerezve dhe askush nuk do të na konsideronte nuk do të kishte torturë me të madhe njerëzore besoj).Sot të rinjtë që nuk kanë jetuar për fat atë sistem mundën vetëm ta imagjinojnë por nëse nuk dijnë asgjë për diktaturën apo për kronologjinë e këtij popull hyjnor ndër shekuj (paska pa fat dhe kjo nuk është justifikim) janë si pema pa rrënjë.
Nje gje nuk kuptoj, pse u dashka një emër patjetër...
 
Ishte pytje krejt miqësore, pse paska një emër du me thonë...
Patjetër që edhe unë miqësore e mora deshta veç të kuptoja mirë, nëse e ke fjalen për satrapin patjetër duhet theksuar kush ishte dhe çfarë bëri sepse çdo aksion politik dhe jo vetëm ka një emër dhe mbiemër.
 
Patjetër që edhe unë miqësore e mora deshta veç të kuptoja mirë, nëse e ke fjalen për satrapin patjetër duhet theksuar kush ishte dhe çfarë bëri sepse çdo aksion politik dhe jo vetëm ka një emër dhe mbiemër.
Sigurshit që po, por s'di psh këto tjerët (nisur nga Ramizi etj) mbasi Enveri vdiq që e bon kët vënd leckë...
Po sigurisht që po
Ai ishte ishte Makiaveli tipik i kohës mirpo la edhe shumë bastardë mbrapa.
 

Konkursi Letërsisë

  • 1-Kur flet shpirti.

    Votat: 6 27.3%
  • 2-Buzëqeshje Maskuar.

    Votat: 12 54.5%
  • 3-Jam femër.

    Votat: 2 9.1%
  • 4-Je ti Nënë.

    Votat: 1 4.5%
  • 5-Ne duart e kohes.

    Votat: 1 4.5%
Back
Top