Gjarperesha
Anëtar i Respektuar
Nata e Vetmisë Sime të Dërmuar
Në dhomë
troket e plakur,
e rrudhur
vetmia.
Asnjë stinë s’guxon të hyjë aty,
asnjë stinë…..
krevatet janë të verbëra pa vështrim,
me një gojë të shqyer, të uritur.
Asgjë s’është në vendin e vet
E përsëri ky gjymtim i pështirë
i rregullit.
...
Bluzë, fanella, brekë, këpucë
Janë flakur si mendimet e mija.
Ndërsa mbi to,
pluhuri
pushon i qetë dhe përshëndet
merimangat.
Dhe sonte po vdes nata ime,
nata e vetmisë sime
të dërmuar.
26 prill 1976
Monolog
Linda i bardhë....
Padyshim me instikte linda...
Dhe më rritën,
dhe më mësuan
dashurinë për çdo gjë
lirinë për të gjithë....
Por
Kurrë nuk më mësuan
Politikë....
Dhe tani
Unë jam i lirë
Pa liri
Rrugëve....
Dhe me ca monedha
Ndershmërie......
Nuk e di
Se si buzëqesh...???!!!
Brookline
1 janar 2002
Ballkanweb