Kuzhina Kineze..

Arfenilla

Themelues i Forumit
Involtini Primavera

Perberesit per 12 involtini primavera:
12 copa petash te vogla katrore (copa te vogla si te besh byreqe trekendeshe)
2 karrota
1 kercell sedano (eshte lloj barishte)
1 kokerr qepe (te madhe)
3 gjethe lakre
100 gr sytha soje
kripe
vaj (per te skuqur, jo ulliri)

(mund te perdorni dhe perime te tjera, sipas deshires)
Pastroni, lani dhe prisni perimet ne rripa te gjate e te holle.
cimg7820.jpg

Ne nje tigan hedhim disa luge vaj dhe qepen dhe i skuqim, me pas shtojme sedanin dhe karrotat dhe ne fund sythat e sojes bashke me lakren dhe i perziejme. I hedhim kripe, shtojme nje filxhan uje, i mbulojme dhe i leme te marrin vale per nja 10 minuta.

Pasi jane gati perimet, i heqim kapakun dhe i leme derisa te thahet komplet uji qe kane.
ripienoinvoltini.jpg

Kur te jene ftohur perimet, hapim petat ne nje tavoline te sperkatur pak me miell dhe hedhim nga nje luge gjelle nga ajo qe kemi pregatitur ne qender te petave.
cimg7838.jpg


Procedura per te mbyllur involtini primavera eshte shume e thjeshte.
1. Rrotulloni majen e pastes siper Arrotolate la punta della pasta verso l’alto
2. Mbyllni dy anesoret e petave
3. Rrrotulloni byrekun per ta mbyllur perfundimisht
4. dhe se fundmi cepin tjeter e lagim pak me uje per te ngjitur qe mos te hapet gjate skuqjes

I marrim byreqet dhe i veme ne nje pjate te lyer pak me miell dhe i vendosim ne frigorifer per afro 10 minuta.
involtiniprimavera3.jpg

Pastaj marrim nje tigan te thelle dhe hedhim vajin per ti skuqur dhe fillojme i skuqim Involtinit duke i rrotulluar nga te dy anet derisa te marrin nje ngjyre te arte.
dscn0888.jpg

I heqim dhe i vendosim ne nje pjate me leter thithse ku mund ti heqim vajin e tepert dhe me pas i vendosim ne pjaten qe do i servirim. Shoqerohen me salsa te ndryshme sipas deshires. Ketu jane te shoqeruara me salse soje ose me salse agrodolce
involtiniprimavera1.jpg

Duke shpresuar qe ta keni kuptuar si recete dhe ti shijoni sa me pare po ju tregoj si jane nga brenda: (kane nje shije te mbrekullueshme, ja vlejne ti provoni)
:D
internoinvoltinoprimavera.jpg
 
Titulli: Kuzhina Kineze..

A po lodhesh,hic? :p
 
Titulli: Kuzhina Kineze..

Kuzhina kineze, kultura dhe shpirti i një tradite mijëvjeçare
Në kulturën tradicionale kineze, ushqimit i është kushtuar gjithmonë një rëndësi e veçantë. Për ta gatimet janë pjesë e historisë së tyre mijëvjeçare dhe për këtë ata ndihen krenarë. Gatimi, sipas këtij stili, është i shkëlqyer, sepse ushqimet gatuhen shpejt dhe pjesa më e madhe e vlerës së tyre ushqyese ruhet. Kuzhina kineze është një kuzhinë e shëndetshme, me perime të servirura thuajse të gjalla për të ruajtur vlerat, mishin e prerë në copa të vogla për ta përtypur lehtësisht, peshkun dhe orizin e zier në vend të bukës. Kinezët tregojnë për të respekt, por edhe pasion të madh. Ashtu si edhe në çdo aspekt tjetër të jetës së përditshme në Kinë, filozofia është e pranishme edhe në artin e gatimit. Në këtë kulturë kuzhina bëhet "laboratori" i alkimistit, ose ndryshe vendi ku para së gjithash kujdesesh për shëndetin, shpirtin dhe lumturinë. Filozofia kineze na mëson se si të dallojmë ushqimet yin (të ftohta) dhe yang (të nxehta). Menyja kineze është një lloj kombinimi i yin dhe yang, një lloj përzierje shijesh, përgatitjesh dhe energjie në çdo lloj ushqimi. Shumë fruta e perime i përkasin yin-it, meqë janë të buta e plot lëng, kanë efekt rifreskimi që ushqen aspektin femëror të natyrës sonë, ndërsa ushqimi yang është i skuqur, i nxehtë, ku spikat përgjithësisht mishi, që fuqizon aspektin mashkullor. Ashtu si yin-i dhe yang-u përplotësojnë njëri-tjetrin në filozofi, ashtu bëjnë edhe në ushqim. Për këtë arsye, kinezët nuk përdorin kurrë ushqime që i përkasin të njëjtit grup, pasi për ta kjo krijon mosbaraspeshë në organizëm. Për kinezët, ushqimi është edhe mënyra më e mirë për ta mbajtur larg mjekun. Në mjekësinë e tyre tradicionale pothuajse çdo lloj ushqimi i atribuohet nga një vlerë e caktuar. Shijet e ushqimeve ndikojnë në mënyra të ndryshme në organizëm. Për shembull, ushqimi i athët ndihmon në qarkullimin e gjakut dhe në çlirimin e energjisë jetike. Për ta, edhe stinët kanë lidhje të ngushtë me ushqimin. Vera ka lidhje me zemrën, vjeshta me mushkëritë dhe pranvera me mëlçinë. Kështu, meqë zemra nga natyra është e nxehtë, është e këshillueshme që të hahet ushqim i ftohtë dhe i hidhur në verë. Po ashtu, sipas mjekësisë tradicionale kineze, gështenjat janë nga natyra të ëmbla e pak të ngrohta dhe janë ushqim i mirë
për mushkëritë e veshkat. Ato ndihmojnë gjithashtu në qarkullimin e gjakut e forcojnë funksionet riprodhuese. Për ta kuzhina është pjesë e kulturës mijëravjeçare të Kinës dhe ata me të drejtë janë shumë krenarë. Nevoja i ka shtyrë ata të hanë thuajse gjithçka që rritet mbi tokë ose që fluturon në qiell. Sot ajo renditet e para për shumëllojshmërinë e saj dhe është pa dyshim më e pasura në botë. Por në Kinë gatimi ka edhe një tjetër simbolikë, gjë që vihet re gjatë festave të ndryshme të vitit. اdo gjë që shtrohet në tryezë ka një domethënie. Portokajtë e pulat, për të uruar fat; peshku, pasuri; gështenjat, të ardhura më të larta. Të sapomartuarit hanë oriz, me shpresën se martesa e tyre do të jetë e ëmbël dhe harmonike, mbi shtratin bashkëshortor ditën e dasmës ata gjejnë arra, hurma arabe, karamele dhe portokaj të lënë nga prindërit, që lidhet me urimin e këtyre të fundit që të sapomartuarit të lindin sa më shpejt një djalë. Kur një foshnjë mbush një muaj, së ëmës i jepen vezë të ziera të ngjyera në të kuqe. Kjo do të thotë që ajo është tashmë e pastër e mund të shkojë të lutet në tempull. Kuzhina kineze përbëhet kryesisht nga 8 lloje, ku përfshihet ajo e provincës Shandong, Sëçuan, Guandong, Fugjie, Gjiansu, i Xhegjian, Hunan dhe asaj Anhui. Formimi i një lloji kuzhine dhe historia e saj e lashtë nuk mund të ndahen nga karakteristikat e gatimit të saj të veçantë, që ndikohet nga pozita gjeografike, kushtet klimaterike, burimet natyrore dhe zakoni i ushqimit. Nga këto 8 kuzhina, ajo e provincës Sëçuan është më e përhapura në Kinë. Me një histori të gjatë dhe shije të veçantë, ajo është e njohur si brenda ashtu edhe jashtë Kinës. Kuzhina e provincës Sëçuan kërkon ushqime me shije të mirë, me ngjyrë të theksuar, me aromë dhe me forma të fiksuara. Në përgjithësi këto gjellë kanë 7 shije, si djegëse, të kripura, të ëmbla, të hidhura, të këndshme.

Thonë se secila gjellë ka shijen e saj dhe njëqind gjellë të Sëçuanit kanë njëqind shije. Për gatimin e tyre duhet të ketë patjetër speca, piper të kuq dhe të zi. Këtij të fundit i kushtohet një rëndësi e veçantë dhe mund të përdoret si përbërës kryesor apo shtesë, madje në shumë raste përdoret si salcë. Kuzhina e Fujianit është e njohur për supat dhe midhjet, ndërsa ajo e Jiangsu dhe Zhejiang është e njohur për peshqit, gaforret dhe për një pjatë shumë të veçantë: gjuhët e patave të pjekura në zgarë. Shijet e ushqimeve për ta ndryshojnë sipas stinëve. Në dimër e në pranverë, kur klima është e ftohtë, shijet duhet të jenë pak më djegëse, ndërsa në verë e vjeshtë, kur klima është pak e thatë, shija djegëse duhet të zbutet. Kuzhina Sëçuan zakonisht është e athët, djegëse, e freskët dhe e shijshme. Kuzhina Sëçuan është kuzhina e parë ndër 8 kuzhinat kryesore të Kinës. Në kuzhinën Sëçuan ka shumë gjellë të shijshme, si gongbaojiding, mapodoufu, huiguozou etj. Këto janë shumë të njohura dhe të preferuara gjithandej Kinës. Deri tani, në kuzhinën Sëçuan ka mbi 4000 lloje të ndryshme gjellësh. Për shijet e tyre, në kuzhinën Sëçuan ka gjellë me shije të kripur, të freskët dhe pak djegëse së bashku; ka edhe gjellë me shije të kripur, të ëmbël, të thartë, djegëse dhe të freskët së bashku. Por shumica e tyre ka një karakteristikë të vetme: djegëse. Gjella gongbaojiding është gatuar me speca jeshilë, kikirikë të pjekur dhe copa të vogla mishi të pulës. Thuhet se në fund të dinastisë اin, para mbi 100 vjetësh, një funksionar që quhej Din Baozhen priste shpesh mysafirë me gjellë, me copa mishi të pulës dhe atyre iu pëlqente shumë. Për shkak se pozita e Din Baozhenit në qeveri ishte "Gonbao", njerëzit e quajtën këtë gjellë gongbaojiding. Vetëm qumështi dhe derivatet e tij nuk gjejnë hapësirë në larminë e gatimit kinez, ndërsa nga perimet, karotat, domatet dhe kungujt. Buka përdoret vetëm në provincat në veri të vendit, sepse pothuajse kudo përdoret orizi. Kujdesi për estetikën është një tjetër tipar dallues i saj.

Si në çdo kulturë kulinare orientale, besimi dhe filozofia luajnë një rol të rëndësishëm dhe duket edhe në kujdesin e madh që tregojnë për estetikën në tavolinë. Praktika e të prerit të ushqimeve në copa të vogla ka lindur nga nevoja për të ngrënë me shkopinj (kuaizi). Për sa u përket pijeve më të preferuara janë ato të gazuarat, birrat dhe verërat e ndryshme. Për më tepër çaji, sidomos ai jeshili, është jashtëzakonisht i përhapur dhe shoqëron thuajse çdo pjatë. Mes verërave, më e famshmja është ajo e verdha, "Shaoxing", që kinezët e përdorin zakonisht kur ulen nëpër restorante. Në tavolinë, në fillim shërbehen 8 gjellët e ftohta, që përfshijnë mishin e pulës, kajsitë, vezët e ziera, karkalecat e detit dhe perime të ndryshme dhe më pas 8 gjellët e nxehta. Në fund shërbehet peshku, supa, frutat dhe ëmbëlsira. Në orën dhjetë të mbrëmjes është e vështirë të gjesh hapur ndonjë restorant, pasi kinezët ulen për të ngrënë shumë herët. Shkopinjtë në duart e kinezëve lëvizin shpejt dhe kjo për ta nuk përbën asnjë problem, ndoshta ngaqë pëlqejnë shumëllojshmërinë e shijeve dhe të ngrënit për ta është pasion.

Imitimi

Por ndryshe nga kinezët që e kanë ruajtur me fanatizëm traditën e tyre kulinare, në shumë vende të Azisë së Jugut njerëzit po përpiqen të imitojnë kuzhinën perëndimore. Të gjitha dinastitë në të kaluarën kanë pasur një kuzhinë të mirë, të pasur me pjata të rafinuara, të krijuara nga kuzhinierët e shefat më të mirë, për të cilat përdornin teknika e ushqime të shumë krahinave të ndryshme. Por, për fat të keq, në Azinë e Jugut ka ngelur shumë pak nga kjo traditë gastronomike, edhe pse akoma ruhen receta të veçanta në vende të ndryshme, si dhe versione të reja dhe të thjeshta. Janë vërtet një mrekulli për t‘u eksploruar, por kuzhina e një niveli të lartë duhet të jetë e ndryshme çdo ditë, duke nisur që nga cilësia e përbërësve të përdorur e deri te teknikat e rafinuara të përgatitjes. Dikush mendon se kuzhina e mirë ekziston vetëm në shoqëritë e ndara në klasa. Megjithatë, shoqëritë aziatike janë të ndara në më shumë shtresa seç duhet dhe prapë nuk kanë një kuzhinë të mirë. Madje, ndoshta, të gjithë fajin e ka ky shtresëzim kaq i theksuar. Familjet më të mira dhe më të pasura të Azisë së Jugut kanë pothuajse nga një kuzhinier në shtëpi, por që në përgjithësi janë persona pa ndonjë informacion të detajuar. Këta kuzhinierë dinë të përgatisin pjata, që kanë mësuar në shtëpitë e tyre ose në vendet e punës. Kështu që njerëzit e shtresës së lartë i varin shpresat te këta kuzhinierë për vaktet e përditshme dhe shpesh, duke u kënaqur me atë që u vihet përpara në tavolinë. Në të vërtetë, komoditeti i të pasurit të një personi që gatuan në mënyrë të veçantë për ta, ka më shumë rëndësi se ajo çka do të duhet të hanë për drekë apo për darkë. Kjo do të thotë se edhe të pasurit hanë njëlloj si gjithë të tjerët. Për më tepër, kush nga ata dëshiron të hajë ndryshe nga pjesa tjetër e popullsisë nuk dëshiron aspak të provojë recetat antike të traditës së tij, por dëshiron "pjata" të huaja, gjithmonë e më shumë perëndimore. Duke përjashtuar nga tavolinat e tyre ushqimet tradicionale të krahinës dhe vendit për t‘u diferencuar nga njerëzit e thjeshtë, elita ka përfunduar duke pranuar edhe një status inferioriteti kulturor në nivel ndërkombëtar. Me pak përjashtime, restorantet e mira, që servirin ushqimin e vërtetë aziatikojugor, ofrojnë një version të "mumifikuar" të kuzhinës lokale. Në fakt, një version i tillë është një tentativë për t‘iu përshtatur gustos së të huajve ose klientelës së vendeve të tjera. Restorantet që zgjedhin këtë strategji, në të vërtetë arrijnë të fitojnë mirë, por nuk arrijnë të gatuajnë ushqime të mira. ثshtë njëlloj sikur turpërohen nga recetat lokale, ashtu siç janë, por nuk kanë kurajën për t‘i ndryshuar sipas shijeve tipike të krahinës së tyre. Në restorantet shik të Kathmandusë në Nepal, ushqimi është i mirë, por kultura gastronomike e popullit nuk është shumë e gjallë. Të hash nëpër këto lokale është njëlloj si të marrësh pjesë në një funeral. Edhe restorantet e Dehlit shërbejnë versionet më banale të pjatave të vjetra. Në fakt, pula e fërguar me gjalpë apo pula me salcë të kuqe, thuajse nuk kanë asgjë të përbashkët me pjatat "mbretërore" të përshkruara nëpër dokumentet historike. Në këto vende janë gjithmonë e më të paktë kuzhinierët, të cilët njohin recetat antike dhe ndoshta këto njohuri do të vdesin bashkë me ta. Kërkimi i një kuzhine aziatike-jugore të një niveli të lartë me sa duket është një punë më e përshtatshme për historianët dhe arkeologët sesa për kuzhinierët. Problemi nuk është se pjatat tradicionale janë modifikuar, përkundrazi, që një kuzhinë të jetë e larmishme recetat duhet të "zhvillohen" në mënyrë të vazhdueshme. Nëse duhet të kthehet edhe njëherë te pjatat e rafinuara të së kaluarës, kuzhina e mirë aziatike-jugore duhet të fillojë të respektojë logjikën, estetikën dhe epistemologjinë, në vend që t‘u nënshtrohet standardeve gastronomike perëndimore. Nga ana tjetër, edhe të huajt duhet të mësojnë të vlerësojnë kuzhinën e vërtetë afrikano-jugore. Ndryshimet dhe "poshtërimet" që u bëhen ushqimeve lokale nga restorantet më elegante duken akoma më keq, nëse mendojnë se vendi i tyre është zënë nga ushqime perëndimore të dorës së dytë. Vetëm Kathmandu bën një përjashtim në Azinë e Jugut, sepse aty hahen ushqime të mira nga shumë vende të ndryshme. Por, në qytete të tjera, të hash një vakt "alla perëndimor" do të thotë të hash te "McDonald‘s" ose te "Pizza Hut". Në të vërtetë, kush gatuan "alla perëndimorçe" në vend nuk e ka provuar kurrë versionin origjinal të pjatave që përgatisin. Njohuritë e tyre për gatimin bazohen vetëm në librat e kuzhinës franceze, të shkruara në vitet ‘70, kur u vendos që ai të ishte modeli për t‘u imituar në botë. Por tani ka ardhur koha që kuzhinës aziatike t‘i kthehet lavdia e dikurshme. Pothuajse në të gjithë botën librat me receta dhe mënyra e përgatitjes së ushqimeve kanë qenë thelbësore për të krijuar jë kuzhinë të një niveli të lartë. ثshtë një punë e rëndësishme dhe baza për të ndërtuar pjata të reja e të shijshme. Megjithatë, sot në Azinë e Jugut librat mbi kulturën ushqimore janë skandaloze. Librat e kuzhinës të ofrojnë receta ushqimesh tradicionale, që nuk kanë pasur fatin të provohen ose përmirësohen nga kuzhinierët profesionistë. Artikujt për ushqimin po shtohen, megjithatë në to gjithmonë e më shumë po forcohet bindja se e vetmja kuzhinë e mirë në botë është ajo perëndimore. Atëherë lind pyetja, se përse Azia e Jugut preferon të qëndrojë në "serinë B", në momentin që vendos të ulet në tavolinë? Përse nuk përpiqet të zhvillojë traditat kulinare? Ku kanë përfunduar mjeshtrit e kuzhinës aziatiko-jugore? Në të vërtetë, në udhëtimin tjetër do të doja të shihja kuzhinierët që i përdorin teknikat dhe përbërësit ushqimorë perëndimorë vetëm si përbërës të kreativitetit të tyre. Vetëm kështu Azia e Jugut mund të thotë me plot gojën se ka një kuzhinë të një niveli të lartë.
 
Titulli: Kuzhina Kineze..

Ah kuzhina kineze..

Sidomos qente dhe macet i gatuajne me shije..
 

Konkursi Letërsisë

  • 1-Kur flet shpirti.

    Votat: 6 27.3%
  • 2-Buzëqeshje Maskuar.

    Votat: 12 54.5%
  • 3-Jam femër.

    Votat: 2 9.1%
  • 4-Je ti Nënë.

    Votat: 1 4.5%
  • 5-Ne duart e kohes.

    Votat: 1 4.5%
Back
Top