Monique
With or Without u
Pershendetje Miq!
Sic tashme e dini , tashme Konkursin e Letersise e drejtor serisht une.
Duke falenderuar @jana80 per gjithe disponibilitetin e saj, le te vazhdojme me konkursin...
Krijimet si me poshte
...
PS: Mos harroni, votoni!
1.Supe me lakra
Supa e ftohte me nje shtrese yndyre te bardhe qe dallohej qarte qe sapo vura kemben tek dera.Dreqi e mori turfullova me vete,cfare e kapi kesaj rradhe. Parque qe kerciste ne cdo hap qe hidhja,ngjyra e zbehte kishte filluar te anohej ne te bardhe gjithe vula dhe u shemba ne karrige. Dita e veshtire sapo nisi. Grate dhe meselet e tyre turfullova serisht. Vinte era lakra gjithandej. Plot dy trasta te hedhura ne menyre te shkujdesur ne tavoline dhe ajo qe priste me thikat e mia te dikurshme. Cdo gjethe e prere shoqerohej me nje zhurme qe me bente te tronditesha e te leviznin syzet mbi hunde. Te ha?- e pyeta. Prerja e gjethes filloi ngadale dhe perfundoj serisht ne nje zhurme te forte. Fillova te haja duke larguar me kujdes shtresen e yndyres. Kanatjera qe kishte veshur i nxirrte njerin sup ne pah. Gjoksi tashme paksa i rene por gjithmone ruanin ate tendencen e gjinjve te njome te nje adoleshenteje. Floket e krehur me kujdes ne njeren ane. Rrudhat nuk ishin mireformuar akoma por lekura i kishte marre ngjyren e kuqrremte. I ngjante luleve te thata te karajfilit ne kavanoz afer lavamanit. Sot-vazhdova,me erdhi nje broshure e re. Ajo nuk i ngriti syte. Kotherja e bukes ishte aq e forte sa ta hidhja ne dysheme do kercente pupthi si top. E kishte bere kastile kucka. -Fliste per nje grua ne pension dhe aventurat qe filloi nga nje bilete e thjeshte treni. Ajo u ngrit. Hapi sirtarin e bufese se bukes dhe nxori qe andej 3 dokumenta. Vajti tek dhoma e gjumit nxori dy carcafe dhe nje jastek. Firmosi e fli ne sallon-tha. Aq thate. Aq thate po sa ajo cope buke qe mundohesha te haja. Fillova te lexoja letrat. Ajo donte te ndahej nga une. Kjo gje ndodhte te pakten 4 here ne vit. Heren e fundit u vardallis aq shume duke kerkuar getat e saj te zeza sa tha,pa ata nuk e mbyllte valixhen dhe ktheu mendje. Mallkuar qofte 23 maji qe te njoha ty moj korbe- i thashe sa vetes sa asaj. Epo ishte dje-tha, e me hodhi surratit nje shuk me letra. Eshte i gjithi faji im qe qe braktisa Parisin,Lysjen Martin e Brigide per ty. U ngrit rrembimthi. Brigide,Brigide -filloi gati te bertiste me nje ze te histerikosur,epo Brigide sdi te beje supe me lakra si une. -Mos e dhente Zoti,i thashe duke shtyre pjaten tutje. Ajo me bente cdo dy jave marmelate me rrush e djathte me duart e veta. Kemi dy jave qe hame lakra,lakra turshi. Lakra te ziera. Lakra sallate. Te nesermen do transformohem ne nje laker po te paralajmeroj e. Dola duke perplasur deren e mora cibukun me pak gram duhan qe gjeta duke shkundur xhepat dhe u ula tek shkallet. -Ajo solli pantofolat nxori paketen e cigareve e filloi te pinte. Qe kur kishte filluar te pinte dhe ajo,asnjehere se mora vesh. Te kam qepur corapet- tha me nje te dobet,neser i ke gati per pune. C'djallosje murmurita prap me vete,pasi pashe qe cepet e syve te saj shkelqenin.
2. Po vjen ditëlindja e radhës....
Cownt down-i ndalet tek data 24-tër.
Ndihem e plogësht...ndihem e plogësht sepse në tryezën tone 5 vendëshe do jem tek pullë...
Është bërë rutinë prej disa kohësh tashmë..
Eja motër, të mbyllim sytë, të shprehim dëshirat tona të përbashkëta si në vegjëli e të fryejmë qirinjtë...eja e vogla ime, të të rrok , të të shoh sytë e buzëqeshjen më të bukur që mbart shpirti yt...eja motër eja..se kemi lindur në.të njëjtën ditë,kemi ditëlindjen e 26të
Eja e bukura ime, bubuzhele, kam hapur krahet të të perqafoj por nuk të ndjej.
Eja e dashura ime eja se kam shumë gjëra për të të thënë, të kam stivuar gjërat rrëmujaxhija ime e pandreqshme, të nuhas rrobat nga malli, të takoj miqtë e tu, e mora dhe diplomën tënde,
Është botë e egër motër, zoti na dha njerëz të duam dhe gjëra të shfrytzojmë...por njerëzit kanë perfunduar duke dashur gjera e duke shfrytezuar njerez...!!!"
Mos u ngrys e dashur për mua, jam mirë, jetoj për ty, frymoj për ty, ekzistenca jote jeton në mua,...mos u mërzit moter që jam transformuar në një grusht kockash te mbuluara nga mishi i plogesht...ti e di që unë jam e zonja të dhuroj nje ndjenje te kendshme tek te tjeret por tek vetja dhuroj nje asgjë..
Janë disa humbje në jetë, të cilat:
Ti thjesht “mësohesh” me dhimbjen e atyre plagëve...
Eja motër eja, se loti po më prishë beben e syrit, eja të të uroj ditëlindjen e njëzetegjashtë!
3. Akoma…..
....Akoma nuk po e kuptoja ku po shkoja.Gjithcka po ndodhte kaq shpejt.Isha une?Jam akoma une?Akoma po me gjemonte ne koke ngasherima e te qares sime.Valle te kem qene kaq e paafte?Kisha lexuar diku se:Jeta eshte e pafund,me tatepjetat e saj,por e rendesishme dhe e bukur nese di te luftosh dhe te jetosh.Nuk e kisha kuptuar ku qendronte bukuria pervec se dalloja cdo ngaterrese dhe lufte qe ndodhte perreth,ndoshta sepse se kisha gjet vendin tim.Ndoshta sepse mendoja qe nje pike e vogel smund te kete ndikim ne planet,me dukej vetja e parendesishme....
Eh sa shume mendime!Sa lufte ne shpirt dhe mosbesim ne vete!Por une smund te realizoj dot te pamunduren:te trasformohem ne nje qe sjam,apo te behem ti per te kenaq egon tende apo te kujtdo.
Lufte ,lufte!
Sa fjale e rende,sa e shemtuar kur e germezon,sa antipatike kur e jeton....
Por se perdor vetem une,kushdo e perdor.Si ata kushdo isha dhe une...si ata veproja dhe une.Po une ne te vertete kush jam?Sa ironike!
Mu deshen plot keto vite per te shtyp veten me keto pyetje...Per te qene une dhe vetem une.Per te qendruar e mbeshtetur me kembet ne toke e per te guxuar e vepruar ashtu sic di vetem une.Per te quajtur normale nje dehje ne shpirt edhe pse kundra rrymes,por sinkron me shpirtin tim.Vendosa te bej nj e pune tr paqme,ndoshta nga punet me frytdhenese per boten tone:te jetoj te tashmen me cdo gje qe me karakterizon mua.Me guxim per te thene cdo ide edhe pse te tjeret sduan ti degjojne.Te fitoj cdo sfide me vlerat qe une kam.
Me ne fund une.UNE...... Vazhdoj te eci me bluze time te holle.Jashte eshte cdo gje e bardhe,jemi ne stinen e dimrin,bora zbardhon e temperaturat shenojne nen 0.Une skam ftohte!Jam e lumtur,jam e qete dhe plot gezim.Shoh brenda vetes qiej te paster.Askush nuk ma turbullon dot shikimin dhe te ndaloj zogjte e lire ne qiellin pa fund te shpirtit tim.Askush nuk mund ti jap nuance te erret ngjyrave qe kam brenda vetes.Shpirti im lulezon,ashtu sic stina e pranveres hedh vellon e saj gjelberoshe dhe shumengjyreshe mbi natyren.Pranvere ne shpirt do te ishte pershkrimi me i perafert i botes sime.
4. Eja
Ne diten e diellit t’kerkoj
Ne henen pa yje te gjej
Ti rrin I heshtur , veshtron
Une pres qe koha t’ndalon
Zemren me fale dikur
E sot , e ftohte eshte si gur
Une dua nje fjale nga Ti
Ti eja ne heshtje mos rri!
5. Eja sot!
Eja sot , nese do te vish, vetem ti mungon e portreti yne do marr pamjen serisht.
Eja sot , nese do te vish, ne nje kohe tjeter nuk te pres.
Eja sot, te ndjesh serisht ate perqafim , e te kuptosh se te kam falur edhe pse nuk kam harruar sesi ditet mi veshe gri, e naivja e genjeshtrave te tua me nuk ekziston.
Ketu jam serisht , deshirat si dikur ndezur per ty kam, ne te njejtin vend ulem serisht, me zemren plot te mbushur per ty.
Ende dua te te shoh si dikur me adhurim, sepse ti e di, une s’di te dua ashtu kot…kur dua , dua me shpirtin plot.
Mungesen tende sot s’dua ta ndjej, tkurrur jam nga mosprania jote e veten plot here hidheruar kam mjaftueshem …
E nese sot do te vish, do te dhuroj nje perqafim te forte , e te kuptosh se ajo cka ndjej per ty eshte me e forte se nje perqafim.
Mos lejo te mbetesh nje mesazh i copetuar ne telefon, as nje thirrje e deshtuar, genjeshtrat leri menjane e kujto sa me ke dashur vertet.
E le ti kthejme ato qe ditet tona mbushen , kur gjerat ishin me te thjeshta , te zhveshura nga kotesite e panevojshme e bukurine e ndjenjes kishim catine tone.
Dhe nese do te vish, eja sot ….neser eshte vone!
6. Memorie
Dikur ne flisnim me sy.
Me cepin e buzës kur buzëqeshte lehtë.
Vetull, rrudhje e ballit çdo shqisë e fytyrës.
Sikur të mundeshim të kthenim disa çaste.
Disa fjalë të shkurtra të shkëmbenim.
Koha dhe distanca të bëheshin njish.
Veç, veçse për një përqafim.
Kur të të marrë malli për mua më thërrit si jehonë, si mike, si një kujtesë.
Sic tashme e dini , tashme Konkursin e Letersise e drejtor serisht une.
Duke falenderuar @jana80 per gjithe disponibilitetin e saj, le te vazhdojme me konkursin...
Krijimet si me poshte
...PS: Mos harroni, votoni!
1.Supe me lakra
Supa e ftohte me nje shtrese yndyre te bardhe qe dallohej qarte qe sapo vura kemben tek dera.Dreqi e mori turfullova me vete,cfare e kapi kesaj rradhe. Parque qe kerciste ne cdo hap qe hidhja,ngjyra e zbehte kishte filluar te anohej ne te bardhe gjithe vula dhe u shemba ne karrige. Dita e veshtire sapo nisi. Grate dhe meselet e tyre turfullova serisht. Vinte era lakra gjithandej. Plot dy trasta te hedhura ne menyre te shkujdesur ne tavoline dhe ajo qe priste me thikat e mia te dikurshme. Cdo gjethe e prere shoqerohej me nje zhurme qe me bente te tronditesha e te leviznin syzet mbi hunde. Te ha?- e pyeta. Prerja e gjethes filloi ngadale dhe perfundoj serisht ne nje zhurme te forte. Fillova te haja duke larguar me kujdes shtresen e yndyres. Kanatjera qe kishte veshur i nxirrte njerin sup ne pah. Gjoksi tashme paksa i rene por gjithmone ruanin ate tendencen e gjinjve te njome te nje adoleshenteje. Floket e krehur me kujdes ne njeren ane. Rrudhat nuk ishin mireformuar akoma por lekura i kishte marre ngjyren e kuqrremte. I ngjante luleve te thata te karajfilit ne kavanoz afer lavamanit. Sot-vazhdova,me erdhi nje broshure e re. Ajo nuk i ngriti syte. Kotherja e bukes ishte aq e forte sa ta hidhja ne dysheme do kercente pupthi si top. E kishte bere kastile kucka. -Fliste per nje grua ne pension dhe aventurat qe filloi nga nje bilete e thjeshte treni. Ajo u ngrit. Hapi sirtarin e bufese se bukes dhe nxori qe andej 3 dokumenta. Vajti tek dhoma e gjumit nxori dy carcafe dhe nje jastek. Firmosi e fli ne sallon-tha. Aq thate. Aq thate po sa ajo cope buke qe mundohesha te haja. Fillova te lexoja letrat. Ajo donte te ndahej nga une. Kjo gje ndodhte te pakten 4 here ne vit. Heren e fundit u vardallis aq shume duke kerkuar getat e saj te zeza sa tha,pa ata nuk e mbyllte valixhen dhe ktheu mendje. Mallkuar qofte 23 maji qe te njoha ty moj korbe- i thashe sa vetes sa asaj. Epo ishte dje-tha, e me hodhi surratit nje shuk me letra. Eshte i gjithi faji im qe qe braktisa Parisin,Lysjen Martin e Brigide per ty. U ngrit rrembimthi. Brigide,Brigide -filloi gati te bertiste me nje ze te histerikosur,epo Brigide sdi te beje supe me lakra si une. -Mos e dhente Zoti,i thashe duke shtyre pjaten tutje. Ajo me bente cdo dy jave marmelate me rrush e djathte me duart e veta. Kemi dy jave qe hame lakra,lakra turshi. Lakra te ziera. Lakra sallate. Te nesermen do transformohem ne nje laker po te paralajmeroj e. Dola duke perplasur deren e mora cibukun me pak gram duhan qe gjeta duke shkundur xhepat dhe u ula tek shkallet. -Ajo solli pantofolat nxori paketen e cigareve e filloi te pinte. Qe kur kishte filluar te pinte dhe ajo,asnjehere se mora vesh. Te kam qepur corapet- tha me nje te dobet,neser i ke gati per pune. C'djallosje murmurita prap me vete,pasi pashe qe cepet e syve te saj shkelqenin.
2. Po vjen ditëlindja e radhës....
Cownt down-i ndalet tek data 24-tër.
Ndihem e plogësht...ndihem e plogësht sepse në tryezën tone 5 vendëshe do jem tek pullë...
Është bërë rutinë prej disa kohësh tashmë..
Eja motër, të mbyllim sytë, të shprehim dëshirat tona të përbashkëta si në vegjëli e të fryejmë qirinjtë...eja e vogla ime, të të rrok , të të shoh sytë e buzëqeshjen më të bukur që mbart shpirti yt...eja motër eja..se kemi lindur në.të njëjtën ditë,kemi ditëlindjen e 26të
Eja e bukura ime, bubuzhele, kam hapur krahet të të perqafoj por nuk të ndjej.
Eja e dashura ime eja se kam shumë gjëra për të të thënë, të kam stivuar gjërat rrëmujaxhija ime e pandreqshme, të nuhas rrobat nga malli, të takoj miqtë e tu, e mora dhe diplomën tënde,
Është botë e egër motër, zoti na dha njerëz të duam dhe gjëra të shfrytzojmë...por njerëzit kanë perfunduar duke dashur gjera e duke shfrytezuar njerez...!!!"
Mos u ngrys e dashur për mua, jam mirë, jetoj për ty, frymoj për ty, ekzistenca jote jeton në mua,...mos u mërzit moter që jam transformuar në një grusht kockash te mbuluara nga mishi i plogesht...ti e di që unë jam e zonja të dhuroj nje ndjenje te kendshme tek te tjeret por tek vetja dhuroj nje asgjë..
Janë disa humbje në jetë, të cilat:
Ti thjesht “mësohesh” me dhimbjen e atyre plagëve...
Eja motër eja, se loti po më prishë beben e syrit, eja të të uroj ditëlindjen e njëzetegjashtë!
3. Akoma…..
....Akoma nuk po e kuptoja ku po shkoja.Gjithcka po ndodhte kaq shpejt.Isha une?Jam akoma une?Akoma po me gjemonte ne koke ngasherima e te qares sime.Valle te kem qene kaq e paafte?Kisha lexuar diku se:Jeta eshte e pafund,me tatepjetat e saj,por e rendesishme dhe e bukur nese di te luftosh dhe te jetosh.Nuk e kisha kuptuar ku qendronte bukuria pervec se dalloja cdo ngaterrese dhe lufte qe ndodhte perreth,ndoshta sepse se kisha gjet vendin tim.Ndoshta sepse mendoja qe nje pike e vogel smund te kete ndikim ne planet,me dukej vetja e parendesishme....
Eh sa shume mendime!Sa lufte ne shpirt dhe mosbesim ne vete!Por une smund te realizoj dot te pamunduren:te trasformohem ne nje qe sjam,apo te behem ti per te kenaq egon tende apo te kujtdo.
Lufte ,lufte!
Sa fjale e rende,sa e shemtuar kur e germezon,sa antipatike kur e jeton....
Por se perdor vetem une,kushdo e perdor.Si ata kushdo isha dhe une...si ata veproja dhe une.Po une ne te vertete kush jam?Sa ironike!
Mu deshen plot keto vite per te shtyp veten me keto pyetje...Per te qene une dhe vetem une.Per te qendruar e mbeshtetur me kembet ne toke e per te guxuar e vepruar ashtu sic di vetem une.Per te quajtur normale nje dehje ne shpirt edhe pse kundra rrymes,por sinkron me shpirtin tim.Vendosa te bej nj e pune tr paqme,ndoshta nga punet me frytdhenese per boten tone:te jetoj te tashmen me cdo gje qe me karakterizon mua.Me guxim per te thene cdo ide edhe pse te tjeret sduan ti degjojne.Te fitoj cdo sfide me vlerat qe une kam.
Me ne fund une.UNE...... Vazhdoj te eci me bluze time te holle.Jashte eshte cdo gje e bardhe,jemi ne stinen e dimrin,bora zbardhon e temperaturat shenojne nen 0.Une skam ftohte!Jam e lumtur,jam e qete dhe plot gezim.Shoh brenda vetes qiej te paster.Askush nuk ma turbullon dot shikimin dhe te ndaloj zogjte e lire ne qiellin pa fund te shpirtit tim.Askush nuk mund ti jap nuance te erret ngjyrave qe kam brenda vetes.Shpirti im lulezon,ashtu sic stina e pranveres hedh vellon e saj gjelberoshe dhe shumengjyreshe mbi natyren.Pranvere ne shpirt do te ishte pershkrimi me i perafert i botes sime.
4. Eja
Ne diten e diellit t’kerkoj
Ne henen pa yje te gjej
Ti rrin I heshtur , veshtron
Une pres qe koha t’ndalon
Zemren me fale dikur
E sot , e ftohte eshte si gur
Une dua nje fjale nga Ti
Ti eja ne heshtje mos rri!
5. Eja sot!
Eja sot , nese do te vish, vetem ti mungon e portreti yne do marr pamjen serisht.
Eja sot , nese do te vish, ne nje kohe tjeter nuk te pres.
Eja sot, te ndjesh serisht ate perqafim , e te kuptosh se te kam falur edhe pse nuk kam harruar sesi ditet mi veshe gri, e naivja e genjeshtrave te tua me nuk ekziston.
Ketu jam serisht , deshirat si dikur ndezur per ty kam, ne te njejtin vend ulem serisht, me zemren plot te mbushur per ty.
Ende dua te te shoh si dikur me adhurim, sepse ti e di, une s’di te dua ashtu kot…kur dua , dua me shpirtin plot.
Mungesen tende sot s’dua ta ndjej, tkurrur jam nga mosprania jote e veten plot here hidheruar kam mjaftueshem …
E nese sot do te vish, do te dhuroj nje perqafim te forte , e te kuptosh se ajo cka ndjej per ty eshte me e forte se nje perqafim.
Mos lejo te mbetesh nje mesazh i copetuar ne telefon, as nje thirrje e deshtuar, genjeshtrat leri menjane e kujto sa me ke dashur vertet.
E le ti kthejme ato qe ditet tona mbushen , kur gjerat ishin me te thjeshta , te zhveshura nga kotesite e panevojshme e bukurine e ndjenjes kishim catine tone.
Dhe nese do te vish, eja sot ….neser eshte vone!
6. Memorie
Dikur ne flisnim me sy.
Me cepin e buzës kur buzëqeshte lehtë.
Vetull, rrudhje e ballit çdo shqisë e fytyrës.
Sikur të mundeshim të kthenim disa çaste.
Disa fjalë të shkurtra të shkëmbenim.
Koha dhe distanca të bëheshin njish.
Veç, veçse për një përqafim.
Kur të të marrë malli për mua më thërrit si jehonë, si mike, si një kujtesë.
