Blog

Sto provando a fare ordine nella mia mente incasinata e piena di vecchi sentimenti per trovare il ricordo della prima volta che ascoltai questa canzone… e la cosa buffa è che non solo riesco ricordarlo ma persino a riviverlo e sentirlo attraversarmi di nuovo l'anima. Chiusi lentamente gli occhi e alzai la testa verso il cielo come se fossi in attesa di ricevere in dono un po' di libertà… come se per tutto quel tempo avessi vissuto con una corda legata intorno al collo. Era come se per attimo il mondo si fosse fermato per permettermi di entrare in contatto con lei… Respirai profondamente con stampato in faccia sorriso delicato e con un non so che di magico che scomparse alla fine della canzone; tornando così a questa infernale realtà...
te kam shume xhan ..erdhe ne jeten Time pa me pyetur . Erdhe ne jeten Time kur un isha vetem dhe luftoja me vdekjen Time dhe te Anavie. (Ah zemra ime )! Erdhe per te mos ikur me kurre e them kte pasi edhe te dua un nuk te heq dot me nga zemra , shpirti ime e sidomos nga mendja ime . Nuk ta kam then kurre po nje nate qe nuk ishim ne humorin e duhur dhe ikem pa i then , nahen e mire gjumin mjalte, njeri tjetrit se c’ndjeva nje boshllek ne shpirt po nga krenaria qe kam thashe Me Mire kshu le te ngele ky moment i fundit i bisedes tone . Ram te flem ( ti ne shtratin tend un ne timin .........kuptohet ) dhe nata mu duk shume e gjate e fillova te me mbysheshin syt me lot .. nejse kaloj kjo nate dhe erdhi mengjesi ...asnje shenje . Normal...
Ishte një here "Oh sa gezim, me ne fund do na sjellesh një bebe". Barku rritej perdite dhe avash avash fillova te ndjeja si fllucka, qe u kthyen shume shpejt ne shkelma e grushta sepse doje t’me jepje te kuptoja se kush komandonte. Nuk ishim dakord ne kete pike, por thashë qe fundja do te mesoje, ta shprehje me dashuri. Puthje pas puthje do te zbusja dhe do te ishe krenar per nenen tende. Ishte një here "oh c'mrekulli. Si ka mundesi qe linde kaq i madh? Pse nuk qan ? Pse i mban syte kaq shume hapur dhe duket sikur po na analizon?" Sepse ti zemra mamit ishe vertet me i madhi nga femijet e tjeret qe sapo kishin lindur dhe nuk qaje as gjysem sekondi. Te kaluan nga një dore tek tjetra sikur me qene një kryeveper per t’u admiruar dhe me lan...
..tash qe koha rrjedh ne ikje, ditet po na largojne krejte ngadale , pa rrebeshe fjalesh,tash qe duart e mbushura me kujtime shperndahen neper ajrin bosh te shpirtit,tash, mundemi me qene te lire nga njeri-tjetri. E di ate lirin e nje nate te qete me yje ne bregdet,apo te nje pikniku ku nata te kap ne mal,dhe ti pret lindjen e diellit te hershem, zogjte te thone miremengjes,, , gjethet fershellejne... dizenjojne abstraksione jeshilleku ,njelloj si ndjenjat tona. Eshte aq e paqte , mbushur me jete ....tek vallzimi i natyres te ben shoqeri....e ne jemi te lire,,,te larget si nata qe kurre se zene diten... Tash mund t"jemi krejte te lire,krejte te shkujdesur ne hapat qe po na largojne , ne nje abstraksion kohe shuhen. Largohemi nga e...
4 Vargje Dashuri Me duart qe dridhen ne piano, si I frikesuar Nisi te luaj, kjo, Dashuri. Embelsi tingujsh, si emocion, nga lekura dalin. E duke te shkundur, falin, Dashuri. Notat, qe nga gishterinjte, rrjedhin Si hunj te ngulen ne gjoks, duke pikuar Dashuri Melodi, qe i jep ze shpirtit, ben te çirret, te ulerasesh, vetem, Dashuri. BS Ps. Sekreti im - Pirro Çako
Nese nje dite ndahen rruget tona , me kujto si dicka magjike . Nese perpara teje del dicka bukur , mere mos e ler. Per hir diteve tona trego respekt . Dhe nese zhytem mos me zgjat doren ,me lere vet tja dali ...me mjafton forca e vetes time ...Nese e shikon qe me neperkembin lere, vetem qenin e ngordhur nuk e shut njeri... Personaliteti im eshte i veçante qe dikush meret me mua ,dhe mundohet te ule. Andaj nese largohesh mendoje dy here .. Nese do ishim me te pasur ne brendesi sdo na mungonte qetesia shpirterore ... nese cenojme njeri tjetrin tregohemi paragjykues... Ne brendesi Zemrat tona secili edim vete ... sa do qe te mundohemi te ndryshojme veten eshte e kot. Nese sdo e shikonim njerin tjetrin me perulje bota do ishte me e bukur...
Dashurise si afrohet asnje qiell... Ajo nuk njeh as porta dhe as dry, Dhe deperton pertej gjithckaje.. Ajo eshte fillimi ..zanafilla.. Krahet i rrahu Dhe do ti rrahe deri ne perjetesi.. Die Liebe...
Nese dhe nje her do te zgjidhja ty. Sdo dija te isha me e lumtur. Nese dhe nje her do lindja ty Asgje ne bote sdo ishte kaq e bukur. Nese dhe nje her do grindeshim bashke.. Askush me embel sdo ma perkedhelte shpirtin. Nese dhe nje her do kerkoja mrekulli ... Emrin tend do mbante si ti! Nese dhe nje her do i lutesha Zotit.. Frym te jem per ty shpirti i shpirtit tim !
Jo... Sot jo. As sot dhe as neser. Kishe te drejte tme ulerisje 'spo te kerkoj gje' nderkoh qe te ledhatoja dhe te dhuroja shpirtin. Por kshu e kisha vendos... do te shtrengoja doren deri ne vdekje. Ishte zgjedhja ime... ste kerkova gje ne kembim. ne te mire dhe ne te keqe Por ndoshta te shtrengova aq fort sa te mora frymen sepse me pas ma ktheve si nje shpull ne kraharor; si nje seri shpullash ne kraharor... si grushtat e Ken Shiros kur e kap inati. u rrezove perseri dhe me ze te larget te tregova rrugen Papritmas sot hyre pa i rene deres sepse kishe akoma celsat... me plot bindje qe do te me gjeje akoma aty. Dhe ne fakt aty e kam trupin e shklyer qe tentoj te ngjis dit pas dite... deri ne stuhin e...

Ti

Ashtu siç ke shpirtin, plot ngjyra, erdhe ne jeten time, ti! Ashtu siç ke shpirtin, rreazatues, ushqeve zemren time, ti! Me fale driten, drita, per mua u bere, ti! Me ndriçove rrugen, pa kuptuar, mirmengjesi im u bere, ti! Ashtu siç ke zemren, gezimin me fale, mua, ti! Ashtu siç ke zemren, buza ime mesoi, te qesh, perseri! BS
Hijet e ikjes... ...gjurmet e shpirtit i ndjeja te lodhura,po aq edhe frymarrjet. Ndeshesha ne shtresa te errta ne atmosferen e shpirtit, perplasesha mos me keq ,neper rrepira qe me therrmonin pa meshire. Pastaj ngrihesha me shpresen qe diku ne nje cep do gjeja nje grimce mengjesi, momentet s`kishin te shuar, koha pikonte shira lotesh... Neper kete abstraksion zie, ndjeva nje perqafim qe me ujiste shpirtin,embelsia e nje zeri qe me fliste neper nje mjegull te dendur ,me zhvishte dhe vishte ne te njejtin sekond shpirtin. Diku diku drita prekte largesin e mendimit, pastaj kujtime,shume kujtime.Udhetimet e tyre moren busullen time. Ecja, ecja me to, nuk zgjohesha ,por as nuk flija, vetem ecja..dhe...dhe...ne fund arrija vetem ne nje...
Karantina mon amour Do doja te thoja bashk me ju "mallkuar qofsh o karantine" qe me largove nga njerzit qe dua... Por i vetmi mendim qe me vjen rreth e rrotull eshte: "A te duan aq sa i do ti?" - Po. ... Atehere pse bota jote ska me ngjyra? Dita tu be nate dhe nata tu be labirint pa drita. Pse hodhe ne kosh akulloren tate te preferuar? Thuaj te verteten, nuk kishte me te njejten shije. Pse te erresohen syt cdo here qe buzeqesh? A nuk te dhembin nofkat?! Je fallso. Pse kur tu hodh ne qaf kacurrelsja me dy bishtaleca nuk i dhe karramelet qe mezi priste si cdo fundjave? As te ra menja fare tja bleje. ... E verteta eshte qe nuk e kisha kuptuar se sa thelle e kisha futur koken nen dhe. Mezi prisja te mbaroja routinen qe te mbytja...
Nuk e mbaj mend... pak a shum si gjith gjerat e tjera pa rendesi si cfare kam henger per mengjes apo cfare endrre pash pardje. Por mbaj mend ato 2 sy kaf plot merzitje dhe gishtin kercenues me te cilin u dashurova pas 48 oresh... "Nuk te dua si shoqe, zbrit qe tani neqoftese ke dhe gjysem dyshimi" - kshu me the si kafsh qe je nderkoh qe me ndriconin syt si nje femije perpara dhurates te pare nga duart e babagjyshit te vitit te ri. Se di cfare po i thoje vetes kur me ulerite perseri te ikja nderkoh qe faqet ishin skuq dhe me digjnin nga kripa e loteve. "Ik shpeto sepse un jam lomsh dhe nuk mund te jap dashurine qe meriton. Nuk e shikon qe me mua ke vetem vuajtje dhe sakrifica? Cfare ben akoma ktu, cfare po i gezon...
Ca te shkruej per ty fisnike, Se ca te shkruj nuk asht boll.. A te shkruj per shtatin tan te drejte si lisat e bjeshkve tona,,, Per floket geshtenje qe mblonin syte e tu blu. Syte me ngjyren e lotit! Apo te shkruj per zemren tane, Te bame helm nga malli per djale te ndame per se gjalli? Te shkruj per vujtjet si ato te kalvarit? Jo .. po shkruj per shpirtin tan Dad. Ma te paster se uji i "kronit te lotit". Ma i shndritshem se rrezja mi Kurrilen motit. A thu ka fjal te kallxoj rreth qenjes tane gjys Zane e gjys shtojzavalle? Se njeri si te tjeret rralle se ja kishin dale Me cu nipin te i jati.. e ti per hir me dek pa pa djal!
Disi e veshtir te flasesh apo te analizosh veten. Jo sepse nuk mundesh ta trajtosh veten si nje i trete, perkundrazi ti e njeh ndjenjen ne ty me mire se askush tjeter. Por sepse ne shoqerine tone te flasesh per veten edhe sot eshte tabu. Eshte egocentrike si sjellje e ketu e ka zanafillen edhe paragjykimi. Guxojme te japim nje mendim si shohim te tjeret por per veten tone shpesh na thuhet nga jashte ,: jo , ju nuk jeni keshtu ! Jam ndjere qe e vogel e vetmuar, jo sepse kjo eshte nje mangesi jo, por sepse te gjith me thonin ti duhesh te besh shoqe. Shpesh e gjeja veten ne cepin e bankes apo tek oborri i shkolles te menjanuar nga e gjith cka ndodhte perreth. Ndjesia e vetmise si gje negative , kurre sme ka trishtuar. E me kohe doja te...
Nene!-u degjua nje ze i trisht dhe i brisht. Pastaj ca hapa neper shiun qe binte furishem,dy duar te vockela qe flisnin per dhimbjen. Galloshet e medha qe benin zhurmen neper puset e ujit si ndihmonin hapat e ti te vegjel te ishin me te lehte. Me te lehte se dhimbja e kesaj dite me shi,tek ai nderronte hapat duke shtrire duart e vockela.me zerin qe dridhej nga i ftohti dhe shiu,perseriste-beni mire ju ndohmofte zoti,nje euro per nje byreke. Pastaj pushonte i dromitur mes lodhjes,dhe perseriste-Nene ku je? perse me braktise ne kete dite te vrazhda,neper keto rruge dhimbje me duat e mpira nga i ftohti dhe varferia. Syte e ti bojqjell ishin te vyshkur,faqet i vinin te humbura mes kockave te nofullave lodhja i lexohej shqeto,e tek buzet i...
Ubriaco di te… Come un buon vino invecchiato, che ti lascia quel piacere di godere fino all’ultima goccia così sei per me mia cara… Oggi voglio bere, voglio bere la tua anima in un bicchiere, così mi sentirei più vicino a te… E mentro bevo, sentirò tutti i tuoi battiti, sentirò la tua anima. L’anima che balla dentro il tuo corpo, e che mi da questi sorrisi ubriachi Quel piacere profondo, come un tocco di un pazzo cieco di te. Quella voglia immensa, di perdermi con te nei miei sogni più proibiti. Mentro bevo, sento la gioia tremenda di starti accanto, sento, che hai bisogno di una spalla… La voglia di baciarti e abbracciarti, quando vedo il tuo cuore piangere, anche se so, addeso muore per un altro… Sappi che, dentro di me, sei...
Dikur me trokiti ne der... e shihja me dyshim sepse nuk e njihja, nuk e prisja dhe nuk e dija qe e doja. Fillova ta tallja, te luaja me te; e injoroja dhe e luftoja sepse nuk pranoja qe smundesha te jetoja me pa te. Si perfundim e pranova... por cfare pranova do te thoni ju?! Nje genjeshter... nje genjeshter aq te embel dhe aq te dhunshme sa pershkrim nuk ka. Nuk kishin rendesi lotet, nuk kishin rendesi ulerimat dhe grushtat, nuk kishte rendesi cfare thonte bota, nuk kishte rendesi asigje pervec asajt keshtjelle prej rere qe kisha ndertuar. E dija! Brenda meje e dija qe do shembej shum shpejt prandaj e shkelja cdo her qe me jepej mundesia... te nesermen e rindertoja me gjith forcat qe kisha dhe pastaj prap e prishja...
RRUGE PA KRYE Ecën rrugës, i vetëm, fytyra njerzish të ndryshëm shikon buze që qeshen, e sy që qajnë këmbë që shkelin tokën atje ku ëngjëjt e djajt shkojnë Fytyra që të flasin, që të injorojnë duar që zgjaten kërkojnë të të copëtojnë të bërtasin, të ulërasin asgjë nuk të tregojnë Zëra që përsëriten stuhi sahareje krijojnë të përplasin, tutje të flakin prap arrrin ti mbijetosh E këmbët prap ecin, nuk din ku shkojnë nuk ndjekin fatin që është shkruar nuk ndjejne zjarrin qe te zgjon E kur hapi ndalet E shpirti nuk çelet Ndjen qe vetemia nk paska fund.
PA KRAHE! Shigjet flake n’kraharor m’ra syt mu than e zemra copash mu thy, u ça... Shpirti mu rrudh, m’dhemb sa ska s’ka goje e t’kapet t’çirret e t’thot kush tme japi uje, kur buza m’esht tha E bukë më s’haet me shpirtin bosh...
-Rruget e kujtimeve. ..Rruget kishin ndryshuar disi, pemet ishin me te rritura.Rrugicat e ngushta te shtruar me guralec me ngjyra,ishin te njejtat.Dukej qe koha,stinet dhe as nxehtesia e diellit te veres,si kishte ndryshuar. Stoli blu ne cepin e parkut ishte bosh,rreth tij sillej dhe lozte nje kotele e vogel...dukej aq e lumtur tek kapte ca fije bari neper putrat e saj te vogla...ishte nje kotele e lumtur.Ndoshta po aq sa ne te dy dikur! Tek hapat ndiqnin shkujdesur copezat e guralecve te rene ne rruge,syte e mi perplaseshin ne nje peisazh te ri disi, rruge te harruara nga shetitoret e saj te zakonshem.Ne nje momente koha ndaloje,dhe kujtimet e dikurshme filluan te ngjalleshin, nje nga nje . Zbrisnin nga krahrori im,drejte stolit...
Kur flas sme degjojne dhe kur hesht preokupohen dhe me pyesin ckam sepse "kemi frik kur bohesh kaq serjoze" me jan shprehur me shume se nje her. Cmund te kem; jam ne paqe me veten. Skuptojne qe kur hesht jam e lumtur ne boten time dhe sdua tma prishi njeri ate moment... Eshte kur flas qe duhet te preokupohen, dhe jo per fjalet qe nxjerr nga goja por nga zhurma qe bej vetem e vetem qe te bind veten dhe te tjeret qe cdo gje po me shkon mrekullueshem. Me kujtohet si dje nje dit qe po qeshja ( po boja duke qesh te tjeret) sa tgjith muskujt e fytyres po me dhembnin. Mu afrua nje i huaj qe kishte ca or duke me fiksuar... un e kisha van re por vazhdoja me batuta me grupin e ri qe sapo kisha formuar... si gjithmon isha ne qender te...
Cdo gje nisi si nje perralle e bukur. Nje njeri i panjohur per mua. Nje bukuri e pashtershme dhe shume e mahnitshme me terhiqte drejt tij. Ai ishte i mistershem , dukej si nje njeri me shume sekrete ose me pervoje shume te madhe ne jete. Ai ishte njeri i drejte dhe shume kuptimplote , dukej se une isha me e thjeshta ose naivja me e madhe ne bote perballe tij. Pak nga pak filluam te njiheshim edhe pse ishim me bote te kunderta. Une e shikoja ne sy dhe perhumbesha aty , ato nuk flisnin me ze te larte, qendronin ne heshtje , ishin te mistershem , te ashper , sikur shprehnin dicka kundrejt meje. Nuk dija me si te veproja , isha ne kundershtim me veten , me dukej sikur shkrihesha perballe tij. Ai perpiqej te me provoknte me dinakerine e tij...

Lol

Mbase po thyej ndonje rregull duke publikuar nje bised te zhvilluar ne chatin e Forumit... por meqense per mu eshte shum e rendesishme ta ndaj me ju, po censuroj emrin e anetarit. Xman: Si je DM Me: ta thash sot ne mjes... Xman: njesoj je a Xman: hahhaa Xman: sa huoriste je Me: e di Xman: ani Xman: a guxoj te flas lirshe me ty Xman: lirshem Me: pse cfare don te me thuash? Xman: cka do qe te jete Me: po, por jo tani se mduhet me ik Xman: ani vec me leo kur te takohemi Xman: ama plotesisht lirshem a Xman: pa tabu Xman: alo alo Xman: Alo alo Me: kur u vendos qe do takohemi ? Xman: ketu mi Xman: se po deshe edhe live ska problem Xman: por thash per ne FV Me: aah Xman: shaka po ben me mua a...
“MIKU IM” Alkol te bofsha gropen... sa i mire bohesh ndonjeher... Je i vetmi qe te xhvesh nga llumi i makiazhit ku fusim veten. Nuk genjen kur thua qe guxo, ndrysho diçka sepse perndryshe do fundosesh ne ate grop qe po pergatit per veten tende. Je i çilter kur ngul rrenjet tek nje zemer qe ka kohe qe perpiqet te vishet me petkun e genjeshtrave. Te hapet syri, dhe gjuha flet ate qe mendja kurre nuk do t’ia lejonte. Manipulues i papare i kesaj mendje te semure pas detajeve qe ç’eshte e verteta askujt nuk i behet vone per ty. E kur gota e rradhes kthehet, fytyra vijn e ikin si iluzione , mirazhe te kota si nje labirint qe nuk ka fund. Kujtimet zbehen, veniten sepse ti flak tutje çdo dhimbje qe nje shpirt i tejmbushur ne meri mund te...

Ese

Endrrat e bukura u fiken, kjo vere hodhi ujin e fundit e une kam hapur syte per te pare te verteten. E pamundur duket gjithcka tani, por ato dite cmendurie egzistuan. Degjova diku se dashuria eshte miqesi ndertuar mbi zjarr. Ndoshta ky zjarr me kishte prekur edhe mua. Ky zjarr qe si shkrepse i mjaftoi cmenduria e moshes. Rrahjet e zemres, shikimi, netet kur yjeve endrrat do tua tregoja, tani me duket se i kam lexuar ne nje perralle. Sa keq qe perralles iu gris faqja e fundit ku shkruhej "...dhe ata jetuan te lumtur pergjithmone..." Pergjithmone? Kete fjale dua ta fshij nga fjalori. Asgje nuk eshte pergjithmone. Cdo casti i vjen fundi, dielli fshihet diku per t'i hapur rrugen pastaj erresires, qe ndonjehere do te plasaritet nga hena dhe...
Jeni ata qe ju kom besu, jeni ata qe ju kam kujtu, jeni ata qe kishit vra per mu si un per ju, e di qe s'm'kishit lan nlloq edhe me ndhodh ni kijamet ska nevoj me ja u than emnat se e dini kush jeni vet ;)
Dua te uleras dhe smundem...te ç’kallohem dhe te flas ato qe shpirti di te flas me mire...dua te kuptoj ate pse-ne edhe pse dua te bertas dhe te liroj nga kraharori cdo gje qe me brengos ti them te pirdhet... te zhduket... Dua te qaj, dua te kendoj dhe kercej ne te njejten kohe me kengen qe me sjellin cdo kujtim tendin... Dua te ulerass emrin tend te them pse nuk me besove... cmendon se mund te gjesh tek tjetri...e pse me hodhe poshte...un isha ai qe bashk te dy kercenim kengen tone te preferuar tek makina...shikonim njeri tjetrin dhe pa kuptuar hutoheshim dhe u dashuroheshim si dy adoleshent.. Kapeshim prej dore dhe... shikonim njerin tjetrin ne sy gjate gjithe kohes...aq thell saqe arrinim te lexonim mendimet dhe te njihnim...
gjithmon i kujdesshëm duhet të jem? jo, jo dhe aq...vet natyra njeriut, që lodhet. shpesh here kam nevoj te futem ne boten time ku sdua te afroj njeri aty, te jem vetem un! Te mendoj e reflektoj per gjera qe vertet ja vlen ta vras mendjen, e mos ti ndaj me njeri ato mendime. çfar më tremb? hmmm, tremb? nuk e di...ndoshta plakja, rrudhat e fytyres, kalimi viteve, humbja e memories...te gjitha se bashku. i lumtur me jetën që bëj? lumturia nuk ka fund, aq me shume kenaqsi gjen ne jet...aq me shum kenaqsi te reja kerkon nga ajo. Si puna lekut dhe lumturia, aq me shum te kesh aq me shum kerkon te kesh. Kenqem me ato qe i ofroj vetes, ambicja te çon larg, te ndryshon si njeri, nuk ka shum vend per lumturi ne grup, vetem lumturi...
Qeshe me mua, u tallje sa me nuk ka. U bera un klouni yt i preferuar, vemendja jote te isha per pak çaste. Emra plot te thura, por prap nuk ishin mjaftueshem. Vogelushja, çapkenia ime ti ishe, por me kot kur keto degjohen nga nje vesh i shurdhur Shkula zemren e ta dhash ne duar, e flake tutje sikur vler nuk kishte. E ç’vlere ka nje njeri pa zemer Kur më nuk arrin te dashuroje?! I vura flaken shpirtit, ty te te ngroh... e prap nuk te beri pershtypje. Nje shpirt qe sngroh me as veten, porsi plaga qe nuk sherohet kurre. Vrava veten e idealet, si i verberi per pak drite... I’u hodhe tjetrit pa menduar se ai nuk ish un, tani më me kupton, por aty nuk jam me. Sa do te doja njeher te fundit, perseri te riktheja buzqeshjen, e te te...
Te ka ndodhur ndonjehere te harrosh se i perket vetes, ne vend qe te kerkosh nje tjeter zemer te te plotesoj? Te ka ndodhur te harrosh se vetem vetes i perket , e te zhytesh thelle ne shpirtin tend e te harrosh ndjesine qe ke , kur je pa te? Mos me lejo te humbas ne ty ,nese ti mbyllur ke shpirtin e kengen time te preferuar nuk di ta kercesh. Mos i lejo vetes te peshperisesh fjale , te cilat neser do ngjajne nje kujtim , e nga ai kujtim edhe mund te qaj. Te jesh prane meje sic shpirti t’a dikton, lejoja vetes, …ne mos shko , ende pa lene asnje kujtim. Nuk mundem me te gezoj nga vuajtjet e mia, e as te vuaj per disa doza te vogla lumturie. Nuk mundem as edhe nje minute me shume te lexoj, diktoj, perralla, …por as te imagjinoj veten si...
"Ne kafene e Andreas “ Dielli ndriconte si asnjehere ate mengjes heret,vera kishte shtrire duart e saj te ngrohta neper kaltersine e detit, vishte qiellin dhe zbriste krejt lozonjaritet mbi rruget e asfaltuara .Kjo e fundit s eshte qe preferonte shume,pasi i nxehti i saj i jepte nje shkelqim te zi, temperaturat e pervelonin.Por vera eshte largpamse , tek e shihte rrugen qe i pergjerohej diellit ,i premtonte vjeshten me ngjyra dhe shira. Mengjeset zakonisht ne udhetim kane nje tip magjie,dielli te duket sikur lind me heret,guguzhimet e jetes se perditshme kur vijne nga nje nate e pa gjume,perplasen rreth teje kane tjeter ndjesi. Dhe bashke me keto mori mendimesh ,autobuzi ndaloi,perpara u shfaq nje horizont blu,det,qiell dhe mal. Nje...
...tash qe koha po iken, ditet po na largojne krejt ngadale , pa rrebeshe fjalesh,tash qe duart e mbushura me kujtime shperndahen neper ajrin e shpirtit,tash, mundemi me qene te lire. E di ate lirin e nje nate te qete me yje ne bregdet,apo te nje pikniku ne mengjes heret,ku zogjte kendojne , gjethet fershellejne...duke te dizenjuar abstraksione jeshilleku ,eshte aq e paqte , mbushur me jete. Tash munde t"jemi krejt te lire,krejt te shkujdesur ne hapat qe po na largojne e diku ne nje abstraksion kohe shuhen. Largohemi nga e djeshmja,largohemi nga nje mik,lagrohemi nga nje kujtim,largohemi edhe nga vuajtjet...por leme pas dhe caste lumturie... Shpesh mendoj qe,cikli jone jetsor eshte largimi,largohemi nga cdo gje. Ne fund vete jeta na...
Pranvere "abstrakte." ...dielli buzeqeshi heret kete mengjes .Asgje nuk ndryshonte nga nje mengjes ne nje tjeter ne kete "qytet". Njerzia dukej sikur s`kishte fjet gjithe naten. Autobuzat leviznin neper qytet gjate gjithe nates , disa pasagjer te vobekte, neper serdilje te vjetra,endeshin si te pervuajtur , dukej sikur flisnin me veten. Ndoshta nata qe lam pas,s`kishte pas asnje efekt ne kete qytet te zhurmshem,ne kete qytet qe nuk di te flej,ku deti e perkund ,dielli e pervelon , filozofet e kane braktisur. Ky agim pranvere e gjeti te pagjume,te robotizuar ,hermetik ne hirarkine zhurmuese qe s`pushon kurre. Deilli vazhdonte te ngrihej ne hapat e pare te qiellit, buzeqeshte ironikisht ketyre qenieve te vogla ne kete qytet ,qe shitej...
Ajo ndezi nje cigare, dukej sikur udhtonte drejte nje enigme,ne mendime ne shpirt ne qenien e saj. Celnin nje ser botesh qe ishte zor ti deshifroje , shikimi I saj I percillte ..ashtu si nje tufe te ngaterrua vibrimesh mendimesh qe shkolofiteshin ne ajrin e nje dite me shi… Une zakonisht gjithmone gjendesha ne tavolinen perball saj,kishim pak shume te njejtin orar per kafen e mjesit,ndoshta me ishte bere ves tashme,ose nje varsi e pafajshme ta pija dhe une kafen ne te njejtin lokal ne te njejtin orar qe kjo zonje e hishme e pinte, ishim te njohurit e panjohur qe ndanim lokalin e njohur tonin.. Kisha nevoj ta shikoja ftohtesin e saj te embel ne mengjes ,me dukej sikur nje fllad enigmatik qe te pershkruan te ngrohe shikimin , pastaj te...
Cfare te te dedikoj? Keto kohe te arratisura e te vetmuara. Apo shira qe rrembehen me rete, ngaterrohen e hapin lufte njera-tjetres. Cfare te te dedikoj ? Hapat qe shuhen dhe dyert qe mbyllen,korridoret s"premtojne fund e as dritat nuk ndizen. Cfare te te premtoj ,kur gjethet pllakosen neper toke, vdekjet e tyre trishtojne mua dhe ty qe ecim ne te kundert, shpine per shpine me kohen. Cfare te te dedikoj ? Si apo ku? Atehere u vendos te mos te te dedikoj asgje ,pervecse nje trup nudo, te servirur ne nje pale carcaf te kuq. Siper ti emrat tane. :))
Michael nuk ia kishte idenë se çfarë po bënte fillimisht. Ishte një kohë mësimi, provash dhe gabimesh. Si përfundim, kontaktoi e-NABLE, një grup vullnetarësh që janë ekspert për krijimin e duarve artificiale. Pas pak kohe, Michael krijojë dorën që donte për djalin e tij, por ndërkohë mori edhe një mision. Si mund të mohosh buzëqeshjen që dhuron një dorë artificiale e «përsosur»? اdo dorë kushton nga 10 deri në 50 dollarë. Kështu pra, Michael bashkë me Carter filluan të krijonin duar edhe për fëmijë të tjerë që i kishin nevojë, por që nuk kishin parat e nevojshme. Biznesin e tyre e kanë quajtur “Claws From Carter” dhe krijojnë shumë modele të ndryshme të duarve artificiale, duke filluar nga super heronjtë deri tek grupet. Miachael...
I bëtë format kompjuterit tuaj dhe pastaj u kujtuat se kishit një foto, video apo dokument të rëndësishëm që u fshi? Fshitë pa dashje një foto, video apo skedarë tjetër dhe tani doni ta riktheni atë? Fshitë nga USB foto, video apo skedarë? Mos u bëni merak EaseUS Data Recovery vjen këtu për t’iu ardhur në ndihmë. Si e thamë edhe më lart, EaseUS Data Recovery Wizard është një nga programet më të mirë për kthimin e fotove, videove dhe shumë lloj skedarësh të ndryshëm. Para disa vitesh nëse fshinim diçka pa dashje kjo ishte një problem i vërtetë, pasi jo vetëm një përdorues i thjeshtë nuk mund ta kthente, por as një përdorues i avancuar ose profesionistë. Por tashmë kthimi i fotove të fshira mund të jetë diçka argëtuese. Tashmë çdo...
6.45 Zilja e alarmit fillon te bjere ne ate melodine e saj cjerrse dhe acaruese. Zgjas doren dhe e fik, edhe pak, edhe 5 minuta. Ai 5 minuti eshte me I embli moment, me I dashuri teksa perhumbesh ne endrra te bukura, e me mendje aspak koshiente lundron ne boshllek, por 5 minuta kalojne kaq shpejt dhe befas ridegjon serisht zilen acaruese… Pas nje ore veshur dhe para pasqyres mundohesh ti vjedhesh fytyres se lodhur tashme nga e djeshme, nje buzeqeshje. Cdo dite ka buzeqeshjen e saj magjike! Shtrengon gjithe muskujt e fytyres dhe ajo qe sheh eshte vetem nje zgerdhirje, buzeqeshja keto kohe ka fluturuar larg. Nje ehh del nga buzet gjysem te hapura dhe sheh keqardhjen ne syte qe as make up nuk e fsheh dot trishtimin. Del dhe ulesh tek...
...u mblodhen kohet ne nje mbledhje shpirtrash. Pasi i ngrine dhe i shkrine disa here shpirtrat,u folen per elasticitetin qe ata duhet te kene ne kete jete. Sapo shpirtrat te misheroheshin ne nje trup ,ata duhej te perballonin ndryeshushmerine e koheve mbi ta. Prandaj ata as nuk vdisnin as nuk rilindnin,thjeshte nderronin instrumentet ne te cilat meshiroheshin. Dreqin ky i fundit instrument qe vdiq kishte sy te bukur,lekure te bardhe,floket i kishte te pa thinjura , plot sharm ngjante brenda arkivolit te kohes ,qe sapo e pershendeti pergjithmone. Pastaj shpirti i instrumentit u largu qetesisht per ne mbledhjen e rradhes,ku koha e priste qe ta faturonte ne nje tjeter instrument per te kaluar provat e ti te rradhes.
Tu mpine duart dhe mendimet o i shkret. Nata te zuri te zhveshi dhe beri dashuri me ty ne balten e saj pise te zeze. Te dhembin kockat mishi te dergjet. Syte gjysem te hapur, qepalla qe te rendojne,ngjan si nje cope metali e harruar mes vetvetes dhe botes. Ditet tejane ngaterruar , dielli s"te njeh me,shiu te ujit deri ne kalbje dhe tani je shtrire te flesh ne kete krevat rruge. Trishtueshem kendon vargjet e tua te kompozuara me ato frymarrje azmatike. Ngriu o i ngrat perkdhele shpirtin ,eshte vetem nje ngerrc ne kembet e tua,prandaj te jane mpire dhe duart. Puthja doren tokes jepja shikimin qiellit dhe ngriu.
...hijet e kohes;-me kishin thene qe koha krijon hije . Shpesh gjendesha mes dilemes qe nese dielli s"do te dal, si do krijohen hijet e kohes. Pastaj thoja qe gjate nates hijet ne mund ti mundim, pasi yjet jane larg ,dielli flen dhe keshtu hijeve u shpetojme. Pastaj mendova me veten hem,qenka dhe hena e kur ajo eshte e plote krijon hije, PAstaj mendova perse njerzit u friksohen hijeve? Spo gjeja ndonje pergjigje te denj racionale,keshtu qe thjesht meqe thoshin qe gjerat me hije s"jane te duhurat,kerkoja pjeset e kohes ,ku koha nuk hijezohet. E keshtu kaloja neper stine ,neper reshje ,neper lloj lloj panoramash abstrakte. Ecja me nje hap te avasht e duke kontrolluar qe mos kem hije afer. Shpesh kisha degjuar te thoshin; Ai njeri...
Serisht nje nate pa gjume, aty ne dritaren e dhomes rrija mbeshtetur me syte nga qielli plot yje. As vete s’dija cfare kerkoja, nese deshiroja te lutesha per dicka, apo thjesht isha hipnotizuar me mendje e shpirt drejt asaj galaktike te panjohur. Dikur deshiroja te zhdukesha diku, ne nje vend pa emer, te humbisja mes njerezish qe nuk me njihnin, te harroja kush isha e nga vija. Dikur deshiroja te isha e padukshme! E sonte deshira e vdekur u ringjall, e sonte kujtimet moren jete, e sonte ngjyrat e qiellit ndryshuan para syve te mi……. Atje ne ate gjithesi ku une jam grimca me e vogel , me e paperfillshme, me e padukshme , sot isha zoteruesja e vetme. Zgjata duart te luaja me endrrat e mia te dikurshme, i modifikoja ato , i ndryshoja...
Tani je displinuar,i tha ajo vetes me qetesin e nje lumi qe ska rrebeshe,duke shtrenguar ne duar nje tufe mendimesh te zhubravitura neper kohe. Ecte me koken lart,pa folur,dukej qe merrte fryme pak me veshtersi,ndoshta ajri apo radioaktiviteti i paqes berthamore,ja bente kete.Here here degjonte neper lajme te flitej , qe hidhen ne emer te paqes,dhe ndaj i falte proceset e azmes.Ecte,nuk harronte te ecte me dinijitetin e displines,i thoshte vetes me krenari, qe tashme je displinuar,drejt te duhures,te dashures,te drejtes,se moralshmes,ke perjashtuar cdo gje te lige,cdo histerizem,cdo ndjenje keqesie etj etj,,si keto. Nderkohe qe tufa e mendimeve qe mbante ne dore, here e perplaste ne ne cep rruge here ne ne shkurre,here here e leshonte...
Time and time! E ndoqa momentin e kohes, neper damaj, doja te kapja momentin e shuarjes dhe te rilindjes se saj. Me kishin thene qe cdo gje ne kete bote rilind. Mua me ishte fiksuar ta vertetoja kete gje me kohen, keshtu vendosa ta ndiqja ne netet e gjata, te vetme, ne ditet e bardhe me diell, ne ngjyrat e pranveres, ne ngricat e dimrit... Ndiqja cdo fersherim te saj neper gjethe, cdo arratisje te saj neper horizonte, prisja kur do pushonte ne udhetimet e saj. E ndiqja tek ushtonte neper shpirtra, kur u dergonte gezimet, emocionet, nganjehere e degjoja tek percillte dhe lot, kjo e fundit me trishtonte . Ne momentet qe flija porosisja nje enderr zgjuar ne kohe, qe ta ndiqja qetesisht dhe aty, ne enderr vinte e bardhe plot mendafsh...
Ecja menduar mes asaj qe shihej nga syte dhe asaj qe mendja pasqyronte direkt brenda syve. Ishte nje situat sa e erret sa trazuese,me ngaterroheshin vizualiteti real me ate preceptiv te mendimeve brenda trurit. Ne nje cast u mundova ti ndalja keto vale mendimesh,dhe shikimin e syve ta mbuloja me nje tantell te bardhe,ku mund te hidhja lirsiht cdo mendim qe mendja ime rigjeneronte,ngjante si nje kazan qe velon me pluher yjesh te vdekur,ndihesha e pafuqishme tek mendja ime konvergonte mes nje lumi aq te turbullt,ndjeja nje si tip dhimbje per te,qe s"disponoja asnje fuqi ne ato momente ta qetesoja. Ecem pak ashtu ne ate shije abstraksioni. Pak me tutje fillova ti largohesha asaj rremuje te mendjes,pash se si shperbejej ajo cfare lindte...
[...] Po ti, Ti, ku je? ~ Didi.
ا'u mbush mali me dëborë, ا'u mbush deti me pamporë, Seç u mbush e shkreta Vlorë, Plot me krushq e me dasmorë: S'janë krushq edhe dasmorë, Janë Toskë-e Malësorë, Janë Toskë-e Malësorë, Me flamur' të kuq në dorë, Si dhëndurë me kurorë. ا'u zbardhë malet, ç'u zbardhë: Nga çdo anë seç na ardhë, Shqipëtarët gunë-bardhë. Seç na ardhë palë-palë, Duke rrotulluar male Kush me këmb' e kush me kalë, Kush me shpejt, kush më ngadalë: Kush i lum e kush i gjorë Kanë zbritur mu në Vlorë, Mu në Vlorën e lirisë, N'atë thelb të Shqipërisë ا'ka që çan rrufeja retë? Vjen 'Smaili trim me fletë, Fluturon posi shigjetë. Thonë, vjen përdrejt në Vlorë, Me flamur të kuq në dorë, Me flamurin e lirisë, N'atë thelb të...

Konkursi Letërsisë

  • 1-Kur flet shpirti.

    Votat: 6 27.3%
  • 2-Buzëqeshje Maskuar.

    Votat: 12 54.5%
  • 3-Jam femër.

    Votat: 2 9.1%
  • 4-Je ti Nënë.

    Votat: 1 4.5%
  • 5-Ne duart e kohes.

    Votat: 1 4.5%
Back
Top